Μας είπαν πως εμείς κάνουμε ζημιά στην οικονομία διότι γράψαμε πως το χρέος δεν πάει καλά. Ας τους αναλάβουν οι προϊστάμενοί τους.

 

Και να τελικά που πήραμε γραπτό παράπονο από το Υπουργείο Οικονομικών. Δικαίως παραπονιούνται πως, σε αντίθεση με την αναφορά μας, η αξιολόγηση Α- δεν είναι «ένα βήμα από junk», αλλά αρκετά πιο πάνω.

 Ωστόσο, το γεγονός ότι ασχολήθηκε ολόκληρο Γραφείο Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους και πήρε πάνω του το θέμα γράφοντας επιστολή, ζητώντας «αποκατάσταση» και «απολογία», λέει πολλά. Μάλιστα, ο κενός περιεχομένου εκβιασμός πως θα «αναρτηθεί στην ιστοσελίδα» του η συγκεκριμένη επιστολή δείχνει ότι η όποια κριτική εισπράττεται ως πολεμική.

 Και εξηγούμεθα:

 Πρώτον: Αν το Γραφείο Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους δεν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, τότε το πρόβλημά μας ως χώρα είναι σοβαρό και πρέπει να κινητοποιηθούν μεγαλύτερες δυνάμεις από έναν δημοσιογράφο ή και ένα Μέσο Ενημέρωσης. Διότι, οι πολιτικοί προϊστάμενοι του συγκεκριμένου Γραφείου, εξ όσων αντιλαμβανόμεθα, αναγνωρίζουν το πρόβλημα και προβληματίζονται, αλλά στο ίδιο το Γραφείο Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους έχουν προφανώς μπόλικο ελεύθερο χρόνο τον οποίον αναλώνουν στέλνοντας επιστολές. Και θεωρούν πως όλα είναι καλά.

 Κύριοι, η αξιολόγηση είναι junk. Καιρός να το χωνέψετε και καλύτερα θα ήταν να δείτε τι θα κάνετε γι αυτό, παρά να παραπονιέστε γιατί το γράψαμε. Διότι, αν θέλετε να πιάνεστε από τα πίτουρα και να λέτε πως, τεχνικά μιλώντας, θεωρείται investment grade το Α-, τότε αυτό που μας χρειάζεται είναι μαζική αλλαγή ατόμων στη διαχείριση του χρέους μας.

 Αν νομίζουν στο Γραφείο Διαχείρισης του Χρέους πως η αγορά θεωρεί επενδυτικής αξίας ένα ομόλογο στο όριο του Β, τότε δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς συμπεριφέρεται η αγορά. Μαθήματα μπορούν να λάβουν από τους προϊστάμενούς τους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πλήρως το θέμα. Άσε που κάνουν κακό στον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών που προσπαθεί να συγκρατήσει την όλη κατάσταση, αλλά σκοντάφτει στην νοοτροπία του «άσε να περάσουμε» που επικρατεί στους υφιστάμενούς του.

 Κι ας μην επικαλεστούν το γεγονός ότι η αγορά είναι ρηχή, διότι από όλα τα ΜΜΕ, εμείς δώσαμε μεγαλύτερο βάρος σε αυτό το επιχείρημα, το οποίο όμως δεν αρκεί για να εξηγήσει τα φαινόμενα που παρατηρούμε στην αγορά. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι κάποιες στιγμές το μακροπρόθεσμο χρέος έχει πιο χαμηλή απόδοση από το μεσοπρόθεσμο, είναι ένδειξη πως η αγορά δεν θεωρεί μόνο προβληματικό το χρέος μας, αλλά το θεωρεί και επισφαλές. Αλλά, «άσε να περάσουμε».

 Εξάλλου, ανταπάντηση στο επιχείρημα της ρηχής αγοράς, είναι πως χρησιμοποιούνται στη διεθνή αγορά bids από την εγχώρια (όχι ιδιωτική) αγορά για να συγκρατηθεί το επιτόκιο. Αλλά ας μην πάμε εκεί. Στο Γραφείο Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους, δεν θεωρούν τους εαυτούς τους συνυπεύθυνους, χωρίς μάλλον να αντιλαμβάνονται ότι φταίνε εκείνοι που το κάνουν και όχι εκείνοι που λένε ότι, αυτό που κάνουν είναι στραβό.

 Επομένως, στο Γραφείο Διαχείρισης του Χρέους επαφίεται να δώσει εξηγήσεις για εκείνο το «junk», και όχι σε εμάς.Αν είναι, δε, ικανοποιημένοι με yield που να αγγίζει ενίοτε και το 7% στην δευτερογενή αγορά, τότε ας τους αναλάβουν οι προϊστάμενοί τους.

Το δεύτερο σημείο είναι προσωπικό. Διότι μας ξενίζει που η μόνη αντίδραση του Γραφείου Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους, ήταν προς την «Καθημερινή». Και, ναι, τους αποδίδω κίνητρα.

Πρώτον, διότι είχαμε την «αγένεια» –κατά τη σχετική παρουσίαση που έκανε ο επικεφαλής του Γραφείου– να υποβάλουμε ερωτήσεις και να επιμείνουμε, όταν αυτές δεν απαντήθηκαν. Δεύτερον, διότι επιμένουμε σε πολλά άρθρα μας να σημειώνουμε πως η διαχείριση του χρέους δεν πρέπει να βρίσκεται στο Υπουργείο Οικονομικών, διότι αυτό δημιουργεί ένα μηχανισμό με εγγενή χαρακτηριστικά που προσφέρονται για παρατυπίες. Λαμβάνουμε ως δεδομένο πως οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα εκεί είναι καθαροί.

 Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα είναι και οι επόμενοι. Η ανάληψη του χρέους από το Υπουργείο Οικονομικών σημαίνει πως είναι θέμα χρόνου να έχουμε διαπλοκή και παρατυπίες. Αυτό το σχόλιο, που δεν ήταν προσωπικό, φαίνεται πως εισπράχθηκε σε προσωπικό επίπεδο και δεν άρεσε. Αυτό είναι ζήτημα νοοτροπίας.

 Εξ ου και η αντίδραση.

 Και, για να μην έχουμε τα ίδια σχόλια ότι «σε ολόκληρη την Ευρώπη αυτό γίνεται», σημειώνουμε δύο διαφορές που είναι σημαντικές και ελπίζουμε να μπορούν να γίνουν κατανοητές. Πρώτον, οι αρμόδιες αρχές είναι ανεξάρτητες. Δεύτερον, δεν υπάρχει το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που υπάρχει στη μικρή Κύπρο και το οποίο καθιστά πιθανότερη την παρατυπία.

Μας λυπεί, πάνω από όλα, που το συγκεκριμένο γραφείο έχει τόσο ελεύθερο χρόνο, αλλά και ότι επέλεξε, από όλες τις ασάφειες που γράφτηκαν, τη μικρότερη για να παραπονεθεί.

 Η μεγαλύτερη, όμως, αστοχία, που μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία, είναι που προσπαθούν να ρίξουν επάνω μας τα προβλήματα της οικονομίας. Δουλειά του δημοσιογράφου είναι να θέτει τα ζητήματα στην ουσιαστική τους διάσταση.

 Μας είπαν πως «ζημιώσαμε την οικονομία», διότι γράψαμε πως το χρέος είναι στο όριο του junk.

 Οι αποδόσεις των ομολόγων μας δεν τους ενοχλούν.

 Τα μηνύματα που βγαίνουν από το Υπουργείο Οικονομικών δεν τους ενοχλούν.

 Η αδυναμία της κυβέρνησης και των κομμάτων να λάβουν μέτρα δεν τους ενοχλεί.

Οι κούφιες υποσχέσεις δεν τους ενοχλούν.

 Η αμηχανία που δείχνουν οι ίδιοι δεν τους ενοχλεί.

 Η συμπεριφορά της αγοράς απέναντί μας δεν τους ενοχλεί.

Ούτε τους ενοχλεί που δεν μπορούν να απαντήσουν με ακρίβεια καμία από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, εκπέμποντας έτσι μία εικόνα που μάλλον ανησυχία προκαλεί.

 Και, προσπαθούν να ρίξουν πάνω μας τις δικές τους ανεπάρκειες. Λες και οι επενδυτές περίμεναν από την «Καθημερινή» για να δουν τα προβλήματα στη διαχείριση του χρέους.

 Τους ενοχλεί, εν ολίγοις, που είπαμε το προφανές. Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο μάρτυρας.

Και, αυτό που προκύπτει, είναι πως δεν είναι μόνο το χρέος μας που είναι junk, αλλά και πολλά άλλα.