Όπως στην κάθε καταστροφή, φυσικά, θα υπάρχουν και οι κερδισμένοι από την επιστροφή στην Λίρα. Αυτοί θα είναι οι μεγάλοι δανειζόμενοι, των οποίωντ τα δάνεια θα “φαγωθούν” από τον πληθωρισμό. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μάλιστα, από τη στιγμή που διατηρούν “μαξιλαράκι” στο εξωτερικό, οι εκτός Κύπρου καταθέσεις τους θα αποκτήσουν αστρονομικά μεγαλύτερη αξία σχεδόν αυθημερόν. Εάν, για παράδειγμα, κάποιος έχει ένα χρέος της τάξης των 200 εκατ ευρώ (ή και παραπάνω), και καταθέσεις 200 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό, τότε θα συμβεί κάτι θαυμάσιο για τον ίδιο: Το μεν δάνειο θα διαβρωθεί από τον πληθωρισμό, με αποτέλεσμα να χρωστά σε πραγματικούς όρους λιγότερα από ό,τι πριν την έξοδο από το ευρώ. Οι δεν καταθέσεις του θα αξίζουν πολύ περισσότερα σε λίρες από ό,τι πριν, με αποτέλεσμα να γίνει αμέσως πολύ πιο πλούσιος, με την ικανότητα, όπως ειπώθηκε ακόμα και προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ τριών μηνών, να μπορούν να “τονώσουν την οικονομία”, μέσα από “νέες επενδύσεις” με τα χρήματα που θα έχουν στο εξωτερικό. Απόαφερέγγυοι δανειζόμενοι, τέτοιοι επιχειρηματίες θα μετατραπούν σε πανίσχυρους κροίσους μονομιάς.

Σίγουρα, ένας τέτοιος επιχειρηματίας, που σήμερα μπορεί να βρίσκεται μπροστά στην χρεοκοπία, θα έκανε το παν για να γυρίσει η Κύπρος στην λίρα. Θα ήταν λογικό για κάποιον όπως ένα τέτοιο επιχειρηματία, να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτύχει η Τράπεζα Κύπρου μέσα από μια διαχείριση ενεργητικών που δεν μπορεί να διασώσει την τράπεζα.

Όσον αφορά στους πιο μικρούς δανειολήπτες, κι αυτοί θα έχουν όφελος από τον πληθωρισμό, ο οποίος θα μειώσει το πραγματικό τους χρέος. Ωστόσο, σε περίπτωση που πρόκειται για νοικοκυριά που εξαρτώνται από μισθούς ή άλλο σταθερό εισόδημα και δεν έχουν “λίπος” φυλαγμένο εκτός Κύπρου, δεν μπορούν να προσδοκούν σε χαμηλότερο χρέος σε σχέση με τα έσοδά τους. Οι μισθοί προσαρμόζονται, εξάλλου, πιο αργά από τα επιτόκια.

Τα πιο πάνω είναι απλά παραδείγματα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα, είναι εντελώς συμπτωματική.