Ξέρουμε ποιος τα τρώει, και ποιος του τα ταΐζει…

Τα μέτρα που συμφωνήθηκαν για εξυγίανση της οικονομίας αφήνουν μια αίσθηση ευφορίας σε όσους μετείχαν στην διαδικασία των συναντήσεων στο προεδρικό. Συμφωνήθηκε πως η οικονομία θα τονωθεί με μια ισχυρή δόση αντικαταθλιπτικού, σε συνδυασμό και μια ισχυρή δόση παυσίπονου. Αντιβιοτικό, όμως, δεν βλέπουμε να δίνεται.

Παυσίπονο 1: Συμφωνήθηκαν, παρασκηνιακά, οι περικοπές 35 εκατ. ευρώ από το κρατικό μισθολόγιο. Καλώς. Αλλά η ανακούφιση είναι πολύ μικρή αλλά και προσωρινή. Μικρή η επίδραση.

Παυσίπονο 2: Συμφωνήθηκε αύξηση των εσόδων του κράτους μέσα από την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας. Καλώς. Αλλά η κίνηση είναι μάλλον επίφοβη ως προς τα αποτελέσματά της, αφού όλα δείχνουν πως θα έχουμε μεγάλες στρεβλώσεις για μικρά έσοδα. Προσοχή στις παρενέργειες.

Παυσίπονο 3: Συμφωνήθηκε, επίσης, πως όλες οι εταιρείες που κατέγραψαν κέρδη τα τελευταία τρία χρόνια, θα καταβάλουν από 1.000 ευρώ ως έκτακτη εισφορά, και το κράτος αναμένει να πάρει 75 εκατ. ευρώ. Καλώς. Αλλά δεν υπάρχει κατώτατο όριο, και η γειτόνισσά μου, η Κούλλα η ράφταινα, που έγραψε εταιρεία και ξημερώνεται στο κατάστημα, θα καταβάλει την ίδια εισφορά με τις μεγαλύτερες εταιρείες του τόπου. Η στρέβλωση που υπάρχει είναι μικρότερη από τα προβλήματα που θα δημιουργούσε η μη λήψη μέτρων, και γι αυτό χωνεύεται κι αυτό το μέτρο. Αλλά αν νομίζει η κυβέρνηση πως λογάται για «Αριστερή», καλά κάνει να πάει να εξηγήσει της κυρίας Κούλας γιατί αυτή πληρώνει τα ίδια με τους μεγάλους βιομήχανους για να χρηματοδοτήσει τις συντάξεις των 4.000 ευρώ. Και, ας εξηγήσουν γιατί η Κούλα η ράφταινα θεωρείται «έχουσα και κατέχουσα» και ο καημένος ο συνταξιούχος των 4.000 ευρώ (και με δωρεάν υγεία) θεωρείται «καημένος εργαζόμενος».

Και, αφού μιλάμε για τις συντάξεις, το συνταξιοδοτικό ακόμα θα συζητηθεί και μοναδική αλλαγή που θεωρείται «διαρθρωτική», είναι εκείνη που θέλει μειώσεις στους νεοεισερχόμενους.

Για άλλη μια φορά, τα μέτρα που λαμβάνονται είναι δειλά και ανεπαρκή. Υπό την Δαμόκλειο Σπάθη των νέων υποβαθμίσεων και των προβλημάτων που έχει το κράτος στον δανεισμό, γίνονται δεκτά ως ένα πολύ πικρό παυσίπονο. Αλλά, πριν να πανηγυρίσουμε, ας διερωτηθούμε αν λύθηκε έστω και ένα από τα βασικά προβλήματα της οικονομίας.

Κανένα. Οι οίκοι αξιολόγησης και οι επενδυτές που θα μας δανείσουν, διερωτούνται πλέον ανοικτά εάν θα είμαστε σε θέση να αποπληρώνουμε όταν θα έχουν να παίρνουν. Ενώ αυτοί σκέφτονται την τσέπη τους, όμως, το ίδιο κάνουν και οι πολιτικοί μας ηγέτες. Δεν σκέφτηκε, όμως, κανείς, σε τι χώρα θα μεγαλώσουμε όλοι τα παιδιά μας. Και, όπως πάμε, η σκέψη αυτή είναι τρομακτική.

Τα θεμελιώδη στοιχεία της οικονομίας, τα δημοσιονομικά δεδομένα και η συμπεριφορά των αγορών, συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως μια σοβαρή και απότομη διόρθωση στην οικονομία θα γίνει γεγονός. Μάλιστα, εκτός κι αν δεν λένε ψέματα οι αριθμοί, είναι πολύ πιθανό αυτή η διόρθωση να έρθει πολύ πιο σύντομα από ότι νομίζουν οι περισσότεροι. Όταν θα γίνεται αυτό, θα έχουμε, κι εμείς, κόσμο στους δρόμους να φωνάζει και να διερωτάται πού πήγαν τα λεφτά, πού πήγαν οι συντάξεις και τα δικαιώματα. Αλλά, ενώ αγανακτισμένοι πολίτες θα φωνάζουν και θα διερωτούνται, η αλήθεια θα είναι πολύ απλή. Θα ξέρουμε ποιοι τα έφαγαν, αλλά και ποιοι τους τα τάισαν για πέντε ψωροψήφους. Και δεν θα πει κανείς «μαζί τα φάγαμε», αλλά «μαζί τα φάγατε».

Και, ναι, εν τω μεταξύ, για να αντέξει αυτή η κοινωνία, θα πρέπει να προχωρήσει το ΓεΣΥ και να εκπονηθεί Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΜΔΠ).