Αν κάποιος νομίζει πως οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν είναι σοβαρές, ας κοιτάξει τι έγινε καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας στις
διεθνείς αγορές. Το ευρώ σημείωσε πτώση στις αμερικανικές αγορές. Το πετρέλαιο επίσης έπεσε. Οι χρηματιστηριακοί δείκτες, ιδίως στις ΗΠΑ, όπου τα χρηματιστήρια ήταν ανοικτά ως αργά το βράδυ ώρα Ελλάδας, αντέδρασαν με πτώση των αξιών και αύξηση των χρεογράφων του Treasury. Αντίθετα, ο χρυσός σημείωσε αύξηση.

Ενώ στην Αθήνα δινόταν ένα ακόμα ρεσιτάλ ανευθυνότητας, ολόκληρες οι αγορές σημείωναν το προφανές. Ότι δηλαδή δεν έχουν και τόση σημασία οι τραγικοί δείκτες των θεμελιωδών στοιχείων της Ελλάδας, όσο έχει η δυσκολία με την οποία μπορεί κανείς να βρει ένα άνθρωπο με συναίσθηση της ευθύνης από το Σύνταγμα μέχρι το Μαξίμου.

Σήμερα, και ενώ οι εξελίξεις αναμένεται να τρέξουν στην Ελλάδα με την νέα κυβέρνηση Παπανδρέου, η Κύπρος βρίσκεται καρφωτή στο κέντρο της δίνης που δημιουργείται. Και, εάν στο κέντρο της δίνης τα πράγματα είναι ήρεμα, το χάος δεν είναι ποτέ μακριά.

Τα σημάδια είναι ήδη εκεί, με το τελευταίο σημάδι να είναι το επιτόκιο 6,25% για τα δεκαετή ΚΟΧΑ και την απόδοση των ομολόγων στην δευτερογενή αγορά να αγγίζει το κρίσιμο όριο του 7%.

Σήμερα, και με το νέο premium που θα χρεώσουν οι αγορές στην Κύπρο για την κατάσταση της Ελλάδας, κυβέρνηση και κόμματα καλούνται να λάβουν μέτρα. Από την στιγμή που η κυβέρνηση δειλιάζει, ο Υπουργός Εσωτερικών υπέβαλε πρόταση για νέους φόρους στα ακίνητα, μπας και δεχτεί κάτι η ΠΑΣΥΔΥ. Δεν είδαμε εμείς την συγκεκριμένη πρόταση, αλλά έχουμε γράψει γιατί οι σκέψεις αυτές είναι πολύ
επικίνδυνες για την οικονομία.

Τα «αριστερίζοντα» επιχειρήματα χρησιμοποιούν όρους όπως «έχοντες και κατέχοντες» και «μεγάλη ακίνητη περιουσία». Πίσω όμως από την επικοινωνιακή διαχείριση των αποφάσεων, δεν μπορεί να κρυφτεί ο νόμος την πραγματικότητας: Αν το μόνο το που κάνεις είναι να δημιουργείς στρεβλώσεις στην αγορά, τότε απλά δημιουργείς ευκαιρίες για τους πλούσιους και εμπόδια για τους φτωχούς. Ίσως,
όμως, να ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο το νομοσχέδιο για τους φόρους, αν και οι δηλώσεις που το περιβάλλουν δεν αφήνουν πολλές ελπίδες.

Αλλά η πραγματικότητα είναι μία: Ό,τι λέξεις κι αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση, τα αποτελέσματα των κινήσεών της θα είναι πάντα τα ίδια. Και γι αυτό, η όποια της κίνηση θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική σε νέες στρεβλωτικές κινήσεις.

Πάνω από όλα, η Κύπρος δεν μπορεί να επιβάλει στην Ελλάδα να είναι σοβαρή, ούτε στους πολιτικούς της να δείξουν υπευθυνότητα. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να λάβει μέτρα.

Τα μέτρα πρέπει να είναι, και άμεσα, αλλά και πολύ προσεκτικά. Και, πρέπει να λύνουν υπάρχοντα προβλήματα αντί να αποτελούν λύσεις σε αναζήτηση προβλήματος. Ήδη, η Δημοκρατία δυσκολεύεται να δανειστεί και μέχρι το τέλος του έτους θα χρειαστεί δανεισμό 1,5 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα μας παίρνει μαζί της στον άπατο βυθό της ανευθυνότητάς της. Η μόνη κίνηση που έχει πλέον μπροστά της Κύπρος είναι να
κάνει τώρα, ακόμα και σήμερα, κινήσεις για επίλυση των σοβαρότερων από τα προβλήματά της: Τις στρεβλώσεις στην οικονομία, τα αφόρητα έξοδα του κράτους από τα οποία δεν υπάρχει κανένα αντίκρισμα, το συνταξιοδοτικό του δημοσίου, το πάτημα της αγοράς με τα «κλειστά» επαγγέλματα.

Τα μέτρα, όμως, πρέπει να είναι σοβαρά και όχι διακοσμητικά. Η στάση που τηρήθηκε ως σήμερα, πως θα γίνουν μόνο όσες κινήσεις απαιτούνται από τους επικοινωνιολόγους για να αποκτήσει η εξουσία άλλοθι για να μην γίνουν ουσιαστικά
μέτρα, δεν αρκεί. Ούτε χρόνος υπάρχει για άλλες μισοδουλειές στις μεταρρυθμίσεις. Στο επόμενο βραχύ διάστημα, θα κριθεί εάν έχουμε κάποια δόση
σοβαρότητας, ή εάν πάσχουμε από την Ελλαδική Νόσο της ανευθυνότητας. Και, ναι, δεν αρκεί «να λάβουμε μέτρα», αλλά να λάβουμε σοβαρά μέτρα που θα έχουν αντίκρισμα.

Δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε χώρος για ελιγμούς. Πλέον τα μέτρα θέλουν τόλμη και ουσία. Αν υπάρχει, καλώς. Αν όχι, μας βλέπω όλους να ΠΑΜΕ Σύνταγμα.

Όσο για το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΜΔΠ) και το ΓεΣΥ, αυτά επείγουν. Όχι όμως όσο τα μέτρα που πρέπει είχαν ληφθεί ακόμα και ψες.