Την περασμένη εβδομάδα, στο Χιούστον του Τέξας διοργανώθηκε συνέδριο για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Στο Offshore Technology Conference, που είναι το μεγαλύτερο συνέδριο του είδους του στον κόσμο, παρευρέθηκαν 79.000 σύνεδροι και 2.000 εκθέτες. Με πρωτοβουλία (και λεφτά) της αμερικανικής πρεσβείας στην Κύπρο, κάλυψαν το συνέδριο και τρεις Κύπριοι δημοσιογράφοι, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πρόγευμα εργασίας που αφορούσε την Κύπρο και στο οποίο έκαναν παρουσιάσεις ο Σόλων Κασίνης, ο Στέλιος Στυλιανού και η Noble Energy.

Η παρουσία της Κύπρου δεν ήταν, πάντως, καθόλου κακή και, από ό,τι μάθαμε, οι επαφές Κασίνη στο παρασκήνιο, όχι μόνο πήγαν καλά, αλλά ήταν και αποδοτικές. Ωστόσο, δεν μπορώ παρά να φεύγω από το Χιούστον με ένα αίσθημα απογοήτευσης.

Η αμερικανική πρεσβεία στην Κύπρο, και η εμπορική σύμβουλός της, διαδραμάτισαν βασικότατο ρόλο για την παρουσία της Κύπρου. Αυτοί έδωσαν στους διοργανωτές τα ονόματα των ομιλητών για την Κύπρο, αλλά και επαφές επιχειρηματιών, για να μπορεί να παρουσιαστεί η προοπτική της χώρας μας στους πετρελαιάδες, όχι μόνο του Τέξας, αλλά και ολόκληρης της βιομηχανίας διεθνώς. Επιπλέον, έγινε και ένας μεγάλος αριθμός συναντήσεων, μεταξύ της εμπορικής συμβούλου των ΗΠΑ και επιχειρήσεων που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν στην Κύπρο. Τους έδωσε λεπτομέρειες για το νομοθετικό και φορολογικό μας πλαίσιο, εξήγησε διαδικασίες και έδωσε επαφές.

Στο συνέδριο παρευρέθηκαν και αρκετοί Κύπριοι επιχειρηματίες, οι οποίοι έκαναν τις δικές τους επαφές, είδαν τα εκθέματα και παρακολούθησαν διαλέξεις. Ώς εδώ καλά. Ουδείς, όμως, παρευρέθηκε από πλευράς του κράτους και των επίσημών μας οργάνων, με στόχο τη στήριξη της δικής μας «υποψηφιότητας» ως χώρου δραστηριοποίησης των μεγαλύτερων εταιρειών. Μάλιστα, μπορεί κανείς να διαπιστώσει με σχετική ευκολία ότι διάφοροι αξιωματούχοι είχαν ενημερωθεί και είχαν λάβει άτυπη πρόσκληση για να επισκεφθούν το συνέδριο, αλλά ουδείς συγκινήθηκε να πάει, τελικά.

Ακόμα, όταν τέθηκαν ερωτήματα για τις γεωπολιτικές συγκυρίες στην περιοχή μας και όταν συζητήθηκαν ζητήματα που αφορούσαν την ασφάλεια στην περιοχή και τον ρόλο της Τουρκίας, δεν υπήρχε κάποιος να προσεγγίσει τους συνέδρους, να τους πει δυο λόγια, να εξηγήσει τις καταστάσεις. Τώρα, θα μου πείτε, ήταν ο Κασίνης, που είναι και υψηλόβαθμος αξιωματούχος του κράτους. Αλλά ο κ. Κασίνης ανάλωσε τον χρόνο του σε συναντήσεις εκτός του χώρου του συνεδρίου, σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με εταιρείες και σε «ιδιωτικές» επαφές. Κι αυτό δεν το λέω υπό μορφή κατηγορίας. Ο κ. Κασίνης αυτό ακριβώς όφειλε να κάνει.
Από το ΥΠΕΞ ή την αντιπροσωπεία μας στις ΗΠΑ, ουδείς. Ούτε και από το Υπουργείο Εμπορίου υπήρχε κάποιος που να μπορεί να παρέμβει για να προωθήσει την Κύπρο ανάμεσα στους συνέδρους ή να καθησυχάσει εκείνους που εξέφρασαν ανησυχίες για ζητήματα ασφάλειας. Και, επαναλαμβάνω, αν ήταν παρών ο κ. Κασίνης –με πρωτοβουλία των Αμερικανών– ο δικός του ρόλος ήταν άλλος. Σε αντίθεση με την αδιαφορία που επέδειξε η Κυπριακή Δημοκρατία για τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας, λειτουργός της ελληνικής πρεσβείας ήταν παρούσα στο πρόγευμα για την Κύπρο και μάλιστα έκανε και παρέμβαση. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι έκανε παρασκηνιακά η λειτουργός, αλλά, αν μη τι άλλο, δεν ήταν απούσα.

Ούτε μπορεί κανείς να πει πως έχουμε κρίση και κόβονται ταξίδια, ιδίως όταν υπουργοί ταξιδεύουν ως VIP και με τζακούζι, συνοδευόμενοι (στο ταξίδι, όχι στο τζακούζι) από ένα μικρό στρατό από λειτουργούς και παρατρεχάμενους. Κι αυτό είναι απλά ένα και μόνο παράδειγμα πιο λογικών εξοικονομήσεων που θα μπορούσαν να γίνουν, πριν κοπεί το ταξίδι λειτουργών σε μια έκθεση που αφορούσε την Κύπρο και μάλιστα άμεσα. Υπάρχουν, ακόμα, πάμπολλα τέτοια παραδείγματα.

Το ζήτημα που θέλω να θίξω δεν αφορά απλά και κοφτά τη σημερινή κυβέρνηση και μόνο, αλλά είναι βαθύτερο. Έχει να κάνει με τη σκληρωτική λογική της δημόσιας υπηρεσίας, με το αίσθημα ότι τα ταξίδια είναι πρωτίστως για διακοπές και με τη γενικότερη αδιαφορία που παρουσιάζεται στην κρατική μηχανή.
Φυσικά, οι Αμερικανοί δεν διοργάνωσαν και δεν πλήρωσαν όλα αυτά διότι μας αγαπούν και θέλουν να μας διευκολύνουν. Αυτοί τα δικά τους συμφέροντα κοιτάζουν. Εξυπηρετούν τους Αμερικανούς επιχειρηματίες και προωθούν το δικό τους συνέδριο. Αν έτυχε να συμπίπτουν τα δικά μας συμφέροντα με τα δικά τους, αυτό είναι άλλο.

Αλλά, το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο συνέδριο του είδους του τα δικά μας συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν από τα λεφτά των φορολογουμένων μιας άλλης χώρας, πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε λίγο. Η αδιαφορία και η πλήρης απουσία της Κύπρου, ως κράτους και ως χώρας, ήταν μάλλον απογοητευτική. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι απλά το τι έγινε (ή δεν έγινε) σε ένα συγκεκριμένο συνέδριο. Το ζήτημα είναι, μάλλον, ο τρόπος με τον οποίο η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία μεταφράζεται σε αδράνεια, όχι μόνο διεθνώς, αλλά και όσον αφορά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εντός της χώρας μας. Και ακόμα χειρότερο είναι το ότι δύσκολα θα δούμε κάποιο προβληματισμό δημοσίως για αυτή την κατάσταση.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, πρέπει να προχωρήσει το ΓεΣΥ και να εκπονηθεί Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΜΔΠ).