Ο πολιτικός που έχει επιλεγεί από την μοίρα του και όχι την μετριότητα, διερωτάται γιατί τον μισούν τίμιοι και έξυπνοι άνθρωποι…
Το 1945, ο Winston Churchill έχασε τις εκλογές από κάποιον Atlee. Νομίζω το μικρό του ήταν Clement, αλλά πραγματικά, ποιόν νοιάζει; Όταν ο νέος πρωθυπουργός έφτασε στην Downing Street για να πάρει ας πούμε, τα κλειδιά της οικίας, ο Churchill είχε πει: «Έφτασε ένα άδειο ταξί, και κατέβηκε ο Atlee». Αργότερα τον κορόιδευε πως ήταν «αρνί με προβιά αρνιού».
Αυτός ο μέτριος, άσημος, ανθρωπάκος, χάθηκε στα αλμανάκ και δεν άφησε πίσω του τίποτε το αξιόλογο. Ήταν η αποθέωση της μετριότητας. Κι όμως, άσχετα με το πόσο μέτριος αποδείχθηκε, κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας νικώντας τον «πατέρα της νίκης» στις εκλογές, μόλις μήνες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πόσοι μπορούν να πουν πως κατάφεραν κάτι τόσο σπουδαίο;
Στην πολιτική, οι μετριότητες πολλές φορές καταφέρνουν να λάβουν θέσεις και καρέκλες – ακόμα και να νικήσουν εκλογές με την παθιασμένη αγάπη του λαού. Αλλά δεν αφήνουν πίσω τους κάτι το ουσιαστικό. Η μετριότητά τους συχνά φαντάζει ως μνημειώδης.
Σήμερα, ενώ τα κόμματα ανεβάζουν στροφές στις προεκλογικές τους μηχανές και στα εσωτερικά τους μέτωπα αρχίζουν τα άγρια (συνήθως πισώπλατα) κτυπήματα, καλό θα ήταν να θυμόμαστε πως υπάρχουν δύο ειδών πολιτικοί: Εκείνοι που έχουν ένα αίσθημα ευθύνης και που κατανοούν τα ηθικά διλήμματα της πολιτικής, και εκείνοι που απλά γνωρίζουν πώς να παίζουν το παιγνίδι και να κάθονται στις καρέκλες.
Διότι τα διλήμματα συνήθως είναι άλυτα. Θέτουν αντιμέτωπες ηθικές αρχές που δεν είναι συγκρίσιμες αλλά είναι εξίσου σημαντικές και -σε τελική ανάλυση- ασυμβίβαστες. Η αναλύσεις του Max Weber και του Isaiah Berlin είναι μάλλον καταθλιπτικές. Σκεφτείτε την πιο κάτω -αληθινή- ιστορία.
Οι Ναζί στον πόλεμο χρησιμοποιούσαν ένα αδιαπέραστο σύστημα, την μηχανή Enigma, για να κρυπτογραφούν τα μηνύματά τους. Έτσι, μπορούσαν ελεύθερα να επικοινωνούν με την αεροπορία και τα υποβρύχιά τους και να οργανώνουν επιθέσεις που σχεδόν διέλυσαν του Άγγλους και βύθιζαν τα πάντα στον Ατλαντικό. Οι Βρετανοί, όμως, οι οποίοι είχαν μαζέψει τα μεγαλύτερα κεφάλια των Μαθηματικών στο Bletchley Park, κατάφεραν να σπάσουν τον κώδικα. Ήταν ένας θρίαμβος των επιστημόνων τους, που ουδείς πίστευε πως θα ήταν δυνατός. Τώρα, γνώριζαν πού βρίσκονται και τι κάνουν τα αεροσκάφη της Luftwaffe και τα U-boats (υποβρύχια) των Γερμανών.
Μερικές ώρες μετά το σπάσιμο του κώδικά ο Churchill ενημερώθηκε πως οι Γερμανοί ετοίμαζαν αεροπορική επίθεση στη βιομηχανική πόλη του Coventry. Η ολονύκτια επίθεση θα κατέστρεφε 60,000 κτήρια και θα σκότωνε εκατοντάδες πολίτες, κυρίως γυναικόπαιδα. Ο Churchill φοβήθηκε πως οι Γερμανοί θα υποψιαστούν ότι ο κώδικας έσπασε, και διέταξε να μην γίνει τίποτε: Ούτε μετακινήσεις αμάχων, ούτε επίθεση από την RAF. Μάλιστα, απομάκρυνε αντιαεροπορικά. Οι εκτιμήσεις για ζημιές και θύματα από το «blitz του Κόβεντρυ», βγήκαν αληθινές.
Ωστόσο, χάρη στην αποκωδικοποίηση του Enigma –και την άγνοια των γερμανών, οι οποίοι συνέχισαν να το χρησιμοποιούν- κερδήθηκε η μάχη του Ατλαντικού και η Μάχη της Αγγλίας, που εν πολλοίς έκριναν την έκβαση του πολέμου.
Το δίλημμα δεν είχε σωστή και λάθος απόφαση, μόνο δύο «λάθος» επιλογές, και ο κ. Churchill έπρεπε να επιλέξει μεταξύ τους: Να αποκαλύψει στους Γερμανούς το σπουδαιότερο όπλο των Συμμάχων, ή να θυσιάσει μια ολόκληρη πόλη για να το προστατέψει;
Σημασία δεν έχει τόσο η τελική απόφαση, αλλά το κατά πόσον ο άνθρωπος που καλείται να αποφασίσει, αντιλαμβάνεται πόσο θολωμένα είναι τα νερά της ηθικής. Ένας από τους λίγους μεγάλους άντρες της πολιτικής μας ζωής, είχε πει κάποτε πως οι πολιτικοί, όταν προσπαθούν πάντοτε να κάνουν το σωστό, οφείλουν να διερωτούνται: Αφού κάνω το σωστό, τότε γιατί υπάρχουν τόσοι έντιμοι και έξυπνοι πολίτες που με μισούν;
Αυτοί πάντοτε θα υπάρχουν, από την στιγμή που δραστηριοποιείται κάποιος σε μια δημοκρατική πολιτεία. Αλλά κάπου εδώ τίθεται για όλους μας το ερώτημα: Σύντομα θα είμαστε όλοι στο μέσο μιας προεκλογικής εκστρατείας, με τραβηγμένα τα μαχαίρια, με κόντρες και αλληλοκατηγορίες και με κρυφές αλλά ξεκάθαρες υποσχέσεις για ρουσφέτια.
Αν μπορέσουμε εμείς, ως ψηφοφόροι, να σταθούμε στο ύψος μας και να διερωτηθούμε ποιοι είναι εκείνοι οι έντιμοι υποψήφιοι που ανησυχούν γιατί να τους μισούν τίμιοι και έξυπνοι άνθρωποι, τότε ίσως διορθώσουμε λίγο την κατάσταση. Wishful thinking, ίσως, αλλά ίσως, λέω, να κάνουμε έτσι μια κίνηση εις βάρος της μετριότητας που μας περιτριγυρίζει και να αποφύγουμε τους Atlee…
Food for Thought 
ο τσώρτσιλ αυτός ο υπάνθρωπος που έγινε μυθολογική ιεραή αγελάδα για όλους τους αγγλοθρεμένους ήταν αποκλειστικά και μόνο εκπρόσωπος των καπιταλιστών της αγγλίας δηλαδή των εταιρειών
ο οποίος ως υπουργός αποικιών δεν δίστασε να διατάξει την χρήση χημικών όπλων το 1917 στο ιράκ με αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων
Κάνε κλικ για να αποκτήσεις πρόσβαση 32509.pdf
όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις του κόσμου είναι εκεί αποκλειστικά και μόνο για να εξυπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα των καπιταλιστών της χώρας τους
μη εξαιρουμένης βεβαίως και της κύπρου
πριν τον τσώρτσιλ ήταν εκπρόσωπος των άγγλων καπιταλιστών λίγο πριν τον πόλεμο επισκέφθηκε επίσημα τον χίτλερ λέγοντας του ότι η πίττα αρκεί και για τους δικού του καπιταλιστές αλλά και για τους άγγλους
αλλά ο χίτλερ εκπροσωπος του γερμανικού κεφαλαίου απλά τα ήθελε όλα και έτσι πήγαμε σε πόλεμο με φούμαρα περί ελευθερίας και λοιπων»
και έτσι τάχα έγινε ο τσώρτσιλ ο πατέρας της νίκης και λοιπές μπούρδες
ναι και μετά την συμφωνία της γιάλτας που χώρισαν τον κόσμο όλοι εκπρόσωποι των καπιταλιστών
(και φυσικά και ο στάλιν μην σοκκάρεσαι αλλά αν θες αυτό στο εξηγώ αργότερα)
ξύπνησες
ν τέλει αυτό το σύστημα που εχουμε της αντιπροσοωπευτικής λεγόμενης δημοκρατίας είναι όντως δημοκρατία;
τι είναι αυτό που κάνει την αρχαια ελληνική δημοκρατία τόσο σπουδαία και ποια η αληθινή αξία της;
Η αρχαία ελληνική δημοκρατία ο Καστοριάδης ο δολοφόνος κορκονέας οι δικαστές, η αμφισβήτηση, η ουσία της Δημοκρατίας
http://osr55.wordpress.com/2010/10/12/
ο Καστοριάδης λέει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι η μέγιστη αξία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας είναι η ΑΡΧΗ της ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
Της αμφισβήτησης πρώτα και κύρια της εξουσίας………
ποιος άρχει;
Και ποια η νομιμοποιήση του, δηλαδή ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο άρχει ο τάδε θεσμός και όχι ο άλλος;
Η αμφισβήτηση της εξουσίας και των «παραδοσιακών» θεσμών είναι η ουσία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας.
Αυτό είναι που την κάνει τόσο σπουδαία…
Σήμερα το σπέρμα αυτό της αμφισβήτησης είναι σχεδόν νεκρό στις κοινωνίες μας τις τάχα δημοκρατικές
Παντού μιλάνε για δημοκρατία χωρίς να τίθεται καν το ερώτημα αν όντως αυτό το σύστημα είναι όντως δημοκρατία
Από τον μικρότερο δημοσιογραφίσκο μέχρι τον μεγαλύτερο πολιτικάντη δεν τίθεται καν η αμφισβήτηση ότι αυτό που ισχύει σήμερα είναι όντως δημοκρατία
Τους είναι εξωφρενικό να τίθεται καν αυτό το ερώτημα, δεν μπορούν καν να το συλλάβουν ως ερώτημα
Θεωρούν δεδομένο και δεν αμφισβητούνται οι θεσμοί
αυτό το σύστημα που έχουμε δεν είναι φυσικά δημοκρατία
γιατί ελλείπουν τα απαραίτητα συστατικά της στοιχεία
το πλέον σημαντικό πχ να αποφασίζει πράγματι ο δήμος για αυτά που ο ίδιος θεωρεί σημαντικά
και όχι απλά να «εκλέγει» κάθε πέντε χρόνια κάποιους που άλλοι βάλαν εκεί για να αποφασίζει για αυτον
βασικά αυτό που υπάρχει σήμερα είνα κομματοκρατία η οποία ελέγχεται απόλυτα από τα μμε που εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα και μόνο
Το ερώτημα είναι το εξής:
Γιατί καταρχήν πρέπει να υπάρχουν σήμερα αυτού του είδους τα τέραστια κράτη τέρατα με τις λεγόμενες αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες τους;
η αρχαία ελληνική δημοκρατία δημιουργήθηκε και λειτούργησε κάτω από άκρως διαφορετικές συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από τις σημερινές
και όμως εφαρμόστηκε αυτό το σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που θεωρείται και το πιο ιδανικό μέχρι τώρα
τσήμερα με όλη αυτή την έκρηξη την τεχνολογική ιδίως του διαδικτύου όπου απόψεις ανταλλάσσονται σε κλάσματα δευτερολέπτου σε κάθε γωνιά του πλανήτη κλπ κλπ
γιατί δεν εφαρμόζεται ένα καλύτερο σύστημα από αυτό της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας;
Αυτό δηλαδή ποιος το καθόρισε; Το ερώτημα μου είναι το εξής
Αφού η Ελλάδα ως ενιαίος γεωγραφικός χώρος ως σύνολο πόλεων κρατών λειτούργησε με τέτοιο τρόπο ώστε να ασκείται η άμεση δημοκρατία δηλαδή η μόνη δημοκρατία, τι είναι αυτό που εμποδίζει να γίνει και σήμερα
Ακόμη και μέσα στην ίδια την Αθήνα υπήρχαν υποομάδες –φυλές τις οποίες ο Σόλων αν θυμάμαι καλά από 12 τις έκανε 10 ώστε να λειτουργούν καλύτερα
Οπότε γιατί «ΠΡΕΠΕΙ» να λειτουργούν έτσι οι κοινωνίες οργανωμένες τάχα σε κράτη;
Όλα αυτά έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται ώστε να εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα
αυτό που υπάρχει σήμερα στην κύπρο και αλλού σε άλλες λεγόμενες «δημοκρατίες» δεν είναι φυσικά δημοκρατία γιατί ελλείπουν τα απαραίτητα συστατικά της στοιχεία
το πλέον σημαντικό πχ να αποφασίζει πράγματι ο δήμος για αυτά που ο ίδιος θεωρεί σημαντικά
και όχι απλά να «εκλέγει» κάθε πέντε χρόνια κάποιους που άλλοι βάλαν εκεί για να αποφασίζει για αυτον
βασικά αυτό που υπάρχει σήμερα είνα κομματοκρατία η οποία ελέγχεται απόλυτα από τα μμε που εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα και μόνο
Όλα αυτά τα «πρέπει» εν τέλει ποιος τα αποφασίζει;
Γιατί πχ «πρέπει να γίνονται πολέμοι;
όλοι οι πολέμοι γίνονται αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος των λίγων καπιταλιστών και αυτών που ελέγχουν τα κράτη και είναι εξ αρχής αυτοί που τα δημιούργησαν
ο πρώτος και ιδίως ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος
γιαυτό και ο τσάμπερλεν ο οποίος πριν τον τσώρτσιλ ήταν εκπρόσωπος των άγγλων καπιταλιστών λίγο πριν τον πόλεμο επισκέφθηκε επίσημα τον χίτλερ λέγοντας του ότι η πίττα αρκεί και για τους δικού του καπιταλιστές αλλά και για τους άγγλους
αλλά ο χίτλερ εκπροσωπος του γερμανικού κεφαλαίου απλά τα ήθελε όλα και έτσι πήγαμε σε πόλεμο με φούμαρα περί ελευθερίας και λοιπων»
γιατί «πρέπει» οι «αμερικάνοι» να κάνουν πόλεμο στο ιρακ στο αφγανιστάν κλπ
μήπως για τον έλεγχο πετρελαίων οπίου κλπ
Μα δεν «πρέπει» τίποτα φυσικά
απλά έτσι θέλουν αυτοί που ελέγχουν τον κόσμο δηλαδή οι κομματοκράτες που ελέγχονται απόλυτα από τα μμε τα οποία ελέγχονται απόλυτα από τους χορηγούς διαφημιστές τους δηλαδή τις τράπεζες και γενικά τις μεγάλες εταιρείες που τους λένε τι να γράψουν και τι να πουν οι κομματοκράτες
η πρωταρχική δημοκρατική διαδικασία είναι πρώτα και κύρια αλλαγή στον τρόπο αντίληψης του κόσμου
είναι αλλαγή νοητική, δηλαδή αντιλαμβάνεσαι ποιος είναι ο «εχθρός» δηλαδή ποιος είναι αυτός που σου στερεί την αξιοπρεπή διαβίωση, δηλαδή την στέγη το φαγητό την ελευθερεία επιλογής να κάνεις αυτό που εσύ θέλεις χωρίς να καταπιέζεσαι πχ να επιλέγεις ένα επαγγελμα που μισείς
αντιλαμβάνεσαι ότι το σύστημα αυτό που λειτουργεί σήμερα, επιβλήθηκε απο αυτού΄ς που ελέγχουν τον κόσμο, δηλαδή αυτούς που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής του πλούτου αυτούς που ελέγχουν και χαλιναγωγούν με την προπαγάνδα τους τον κόσμο δηλαδή τα μμεξαπάτησης μέσω του τρόποπυ που σου ανέλυσα πριν
η κινητήριος δύναμη αυτού του συστήματος είναι το κέρδος και όλα κινούνται γύρω από αυτό
γιαυτό στην μάνα του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού τις ηπα υπάρχουν σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 40 εκατομυρια άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης
και σύμφωνα με την eurostat στην ευρωπαική ένωση υπάρχουν 80 εκατομύρια άνθρωπου που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης
η επανάσταση για την δημοκρατία ξεκινά από το μυαλό…….. δηλαδή να αντιληφθούν πχ οι άνθρωποι ότι δεν υπάρχει περίπτωση τα μμε να ξεπεράσουν τα όρια που τους επιβάλλουν οι χορηγοί /διαφημιστές που τους ελέγχουν τους δηλαδή οι τράπεζες κυριως και οι υπολοιπες εταιρείες
οπότε το πρώτο βήμα έγινε……….ο κύριος πάμπος και η κυρία αντρούλλα άν το συνειδητοποιήσουν αυτό θα αμφισβητούν πλέον την εγκυρότητα σας και θα αρχίσουν να το ψάχνουν και μόνοι τους
από κει και πέρα θα πρέπει να αρχίσουν να αμφισβητούν και το γιατί δηλαδή το σύστημα είναι έτσι όπως είναι
γιατί δηλαδή πχ να πρέπει να «ψηφίζουμε» κάθε πέντε!!!! χρόνια κάποιους που επιλέγουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς και θα αποφασίζουν για εμάς και πάλι χωρίς εμάς
είναι αυτό δημοκρατία; όχι φυσικά
κλπ κλπ η επανάσταση ξεκινά από το μυαλό
Πάλι βρίσκω σε μπροστά μου ρε οσρ! Λοιπόν, εγώ υιοθετώ την αρχή της αμφισβήτησης και ισχυρίζομαι πως όλα αυτά που λες για το παρόν σύστημα συγκρινόμενο με …τι;;;, δεν εχουν ουσιαστική σημασία, γιατί μιλάμε για πραγματικότητα Vs Θεωρία. Θα μπορούσα να αντιληφθώ την ένταση και το πάθος σου αν είχαμε δυο λειτουργούσες καταστάσεις και τις συγκρίναμε.
Μέχρι τότε τα σχόλια σου μόνο απωθημένα βγάζουν…
wow….no comment
απωθυμένα φυσικά έχεις εσύ και μάλιστα σε σημείο μανίας
εγώ ξεκίνησα από πατριώτης με κάτι ελληνικές σημαίες ναααα αλλά διάβασα έζησα το πιο σημαντικό και μέσω του επαγγέλματος και της ιδιότητας μου γνωρίζω εννοείται πολύ καλύτερα από εσένα και τον μέσο βολεμένο άνθρωπο πόσο άθλιο είναι αυτό το σύστημα λεγόμενης αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας
πριν την αρχαία ελληνική δημοκρατία ρε στροβολιώτη με απωθυμένα δηλαδή τι υπήρχε;
υπήρχε μια πραγματικότητα αδιαμφισβήτηη αυτή της βιαίης επιβολής της εξουσίας κάποιων απλά και μόνο επειδή μπορούσαν να το κάνουν
η ουσία της δημοκρατίας και είναι αυτή που την γέννησε είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας και το ερώτημα αυτός που άρχει πως νομιμοποιείται
δηλαδή σύμφωνα με την δική σου παράλογη βολεμένη λογική δεν θα έπρεπε οι αρχαίο έλληνες να αποπειραθούν καν να δημιουργήσουν κατι πρωτόγνωρο που δεν υπήρχε πουθενά απλά και μόνο γιατί έτσι ήταν η πραγματικότητα
ευτυχώς που υπάρχουν πολλοί που δεν σκέφτονται σαν εσένα και γιαυτό μπορεί και προχωράει ο άνθρωπος
ρε οσρ κανεί αρλούμπες γιε μου,
στην αρχαία ελληνική δημοκρατία δεν υπήρχαν σκλάβοι; βάρβαροι;
χόνεψε το δεν υπάρχει τέλειο σύστημα; Η κακία και η απληστία είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση όποιο και να είναι το σύστημα. Εμείς τουλάχιστον έχουμε την τύχη να διαλέγουμε αυτούς που θα μας εκμεταλλευτούν…
osr, Αντι να ασχολούμαι με την προγονολατρεία, και το κυνήγι φαντασμάτων, προτιμώ να λύνω τα καθημερινά ζητήματα που αντιμετωπίζω.
Νομίζω και εσύ το κάνεις αυτό, και είμαι σίγουρος πως θα ήσουν πολύ πιο παραγωγικός, αν άφηνες λίγους τόνους θεωρίας στην άκρη.
Συμφωνούσα με το πνεύμα του άρθρου, ώσπου έφτασα στο σημείο που αναφέρεται στην απόφαση του Churchill να αφήσει στη θανάσιμη μοίρα της μια ολόκληρη πόλη. Ήταν μια απόφαση απάνθρωπη, ανήθικη, αλαζονική, ανεύθυνη και αναμφίβολα λανθασμένη. Ο Churchill γνώριζε τα σχέδια των Γερμανών να καταστρέψουν το Coventry και να δολοφονήσουν χιλιάδες ανθρώπους. Τους άφησε να το πράξουν ανενόχλητοι. Ο πόλεμος ωστόσο δεν αποτελεί επαρκή δικαιολογία προπαντός όταν το αιτιολογικό ήταν τόσο εύθραυστο: να μην αντιληφθούν, λέει, οι Γερμανοί ότι οι σύμμαχοι έσπασαν τον γερμανικό κώδικα Enigma!
Ας υποθέσουμε ότι οι Γερμανοί το μάθαιναν. Υπάρχει τρόπος να τεκμηριώσει κανείς επιχειρηματολογία ως προς τις πιθανές συνέπειες; Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι οι Γερμανοί θα κέρδιζαν τον πόλεμο, αν αντιλαμβάνονταν ότι οι σύμμαχοι έσπασαν τον κώδικά τους; Μπορεί κανείς πειστικά να περιγράψει το τι επρόκειτο να συμβεί; Οποιαδήποτε εικασία θα ήταν επικίνδυνα αυθαίρετη, ακόμα και αν βασιζόταν πάνω σε ανάλυση ή σύγκριση πραγματικών γεγονότων σε ανάλογες φάσεις του πολέμου. Η λογική δεν υπήρξε ποτέ ο ακριβέστερος γνώμονας των ανθρωπίνων έργων και πράξεων ή των συνεπειών τους.
Αντίθετα το τι επρόκειτο να συμβεί στο Coventry ήταν αρκούντως προβλέψιμο. Η Θεία Πρόνοια έστειλε το μήνυμα στον Churchill σε μια κρίσιμη στιγμή, που ήταν σε θέση να παρεμποδίσει τον όλεθρο και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Όμως ο πρωθυπουργός προτίμησε να «θυσιάσει» τόσες ανθρώπινες ζωές, λες και είχε το ηθικό δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο. Συμπεριφέρθηκε σαν ένας κουτοπόνηρος εμποράκος, ανάξιος για την εξουσία που του δόθηκε, ανεύθυνος ως προς τις ευθύνες που ανέλαβε, που εν τέλει κατέστησε τον εαυτό του συνυπεύθυνο και συνένοχο για ένα μακελιό, που θα μπορούσε να είχε αποτρέψει.
ρε μπανανίστανε αγράμματε αφού μου καταλογίζεις ότι τάχα λέω αρλούμπες θα σου παραθέσω ένα απόσπασμα για αυτό που ξεφούρνισες και για την τάχα προγονολατρεία που εξ ιδίον κρίνοντας καθότι φιλήσυχος φιλειρηνικός πατριώτης ο στροβολιώτης
το πιο κατω απόσπασμα του καστοριάδη το υιοθετώ πλήρως και απαντά πλήρως και στους δύο σας
«Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Καστοριάδης σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν εξιδανικεύει και δεν θεωρεί την αρχαία ελλάδα ως πρότυπο.
Στην σελίδα 6 του βιβλίου (λέει) γράφει :
«Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής την θέση μου, ώστε να αρθεί κάθε ενδεχόμενο παρεξήγησης. Δεν βλέπω όπως νομίζω ότι και κανείς δεν μπορεί να δει εκτός αν είναι τελείως φαντασιόπληκτος ή προγονόπληκτος την αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο το οποίο θα αρκούσε να το αντιγράψουμε για να βρούμε την ελευθερία την δικαιοσύνη την ισότητα και παν το αγαθόν.
Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι πρότυπο, ούτε μοντέλο προς μίμηση, όπως άλλωστε δεν μπορεί να είναι κανένα ιστορικό έργο σε οποιονδήποτε τομέα. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να λειτουργήσει για μας σαν γονιμοποιητικό σπέρμα, δεδομένου ότι μας επιτρέπει να δούμε εν τη γενέσει τους πληθώρα στοιχείων πάντοτε επίκαιρων – μπορεί και πρέπει να είναι για μας κέντρισμα έμπνευση και πηγή ιδεών.»
Τι είναι όμως κατά τον Καστοριάδη αυτό που κάνει άξιο μελέτης την αρχαία ελληνική δημοκρατία η οποία όπως την ορίζει αποτελεί γονιμοποιητικό σπέρμα;
Συνεχίζει στην σελίδα 7:
«Το εξαιρετικό και μοναδικό φαινόμενο που παρατηρείται στην αρχαία Ελλάδα προϋπόθεση και αποτέλεσμα μιας άλλης θεώρησης του κόσμου (όπως θα αναπτύξω στη συνέχεια) είναι η αμφισβήτηση της παράδοσης : η κοινωνία δεν μένει προσκολλημένη στους παραδοσιακούς θεσμούς σ αυτό που βρήκαμε απ τους πατεράδες μας, στον λόγο και τις εντολές του Ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη εξωτερική και εξωκοινωνική αρχή και πηγή θέσμισης.
Θέτει υπό αμφισβήτηση τους παραδοσιακούς θεσμούς αφ ενός μεν ως νόμους με την στενή και τρέχουσα σημασία του όρου δηλαδή νόμους πολιτικούς νόμους συνταγματικούς νόμους καταστατικούς της πολιτικής κοινότητας νόμους που απαντούν άπαξ δια παντός στο ερώτημα: ποιος άρχει; (βασιλιάς και αριστοκράτες όπως κατά την παράδοση, ή δήμος σύμφωνα με τη νέα θέσμιση; ) αφ ετέρου δε ως κοινωνικές παραστάσεις (εικόνες) του κόσμου, δηλαδή θεσμισμένες παραστάσεις με τις οποίες γαλουχούνται τα παιδιά και μαθαίνουν εξ απαλότατων ονύχων τι είναι καλό τι είναι κακό, τι είναι κόσμος για ποιο πράγμα αξίζει να ζει κανείς ή να πεθαίνει.
Την διττή αυτή αμφισβήτηση των κληρονομημένων θεσμών έχουμε φθάσει σήμερα να την θεωρούμε κατά κάποιο τρόπο ως αυτονόητη. Έχουμε φθάσει επίσης να θεωρούμε αυτονόητες ορισμένες ιδέες που διέπουν την κοινωνική οργάνωση εν γένει και οπωσδήποτε την δική μας συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση όπως η ιδέα της κοινωνικής ή και απλώς δικαιοσύνης η ιδέα της ισότητας κλπ
Εκείνος που πιστεύει ότι οι ιδέες αυτές ως ρυθμιστικές σημασίες της κοινωνικής ζωής είχαν τεθεί και ισχύσει παντού και πάντοτε απατάται βαθύτατα. Εάν θεωρήσουμε την ανθρώπινη ιστορία στο σύνολο της θα διαπιστώσουμε ότι ουδέποτε και ουδαμού ετέθησαν ουδέποτε και ουδαμού ίσχυσαν εκτός από δύο εξαιρέσεις: την αρχαία Ελλάδα κατά πρώτον και πολύ αργότερα την Δυτική Ευρώπη και τις κοινωνίες που επηρεάστηκαν απ αυτήν.»
Εν ολλίγοις ο Καστοριάδης λέει και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι η μέγιστη αξία της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας είναι η ΑΡΧΗ της ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
Της αμφισβήτησης πρώτα και κύρια της εξουσίας………
ποιος άρχει;
Και ποια η νομιμοποιήση του, δηλαδή ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο άρχει ο τάδε θεσμός και όχι ο άλλος; »
η αρχαία ελληνική δημοκρατία ειναι τροφή για προβληματισμό για κάτι καλύτερο και το ότι υπήρχαν δούλοι τι σημαίνει ότι την πετάμε στον κάλαθο των αχρήστων ρα μπανάνα;
απαντά σε σχετική μπανανίστικη τάχα αντιδραστική ερώτηση ο καστοριάδης:
«Ουδέποτε είπα ότι «δεν πειράζει» που υπήρχαν δούλοι στην αρχαιότητα. Συζήτησα την δουλεία από δύο απόψεις:
α. Σαν «εξήγηση» της δημοκρατίας των αρχαίων Αθηναίων. Είπα ότι δεν την εξηγεί διότι δουλεία υπήρχε σε όλες τις χώρες του αρχαίου κόσμου χωρίς να υπάρχει δημοκρατία.
Υπενθύμισα αυτό το οποίο και ο ίδιος ο Μαρξ τόνιζε ότι δηλαδή η βάση της αρχαίας ελληνικής πόλης ήταν η ανεξάρτητη μικρή παραγωγή
β. Σαν θεσμό. Είπα ότι για τους αρχαίους έλληνες υπήρχαν περιορισμοί του ποιος είναι πολίτης. Ότι πολίτες ήταν οι ελεύθεροι αρρενες ενήλικοι, περιορισμοί που για μας είναι απαράδεκτοι. Δεν μπορείτε λοιπόν να λέτε ότι ισχυρίζομαι πως «δεν πειράζει που υπήρχε δουλεία».
Πειράζει και πολύ μάλιστα.
Η διαφορά όμως είναι ότι εσείς γυρεύετε καλούπια για να μπορείτε να τα εφαρμόσετε ενώ εγώ αντίθετα γυρεύω στοιχεία που μπορούν να κινήσουν την σκέψη μου καθώς και την σκέψη των άλλων.
Στην αρχαία Ελλαδα βρίσκω πράγματι ορισμένα στοιχεία που κινούν την σκέψη μου.»
Εσείς μένετε κολλημένοι στα στερεότυπα αυτών που σας πλασάρονται ως υπέρτατες αληθειες και δόγματα καθημερινά από το κουτί ή τις λογής λογής έγκυερες τάχα φυλλάδες που ελέγχονται από τους διαφημιστές χορηγού΄ς τους
ξεκολλάτε και διαβάστε και κάτι πέραν των τετριμμένων
όσον αφορά την μέγιστη μπανάνα που εξαπόλυσε ο μπανάνας:
«χόνεψε το δεν υπάρχει τέλειο σύστημα; Η κακία και η απληστία είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση όποιο και να είναι το σύστημα. Εμείς τουλάχιστον έχουμε την τύχη να διαλέγουμε αυτούς που θα μας εκμεταλλευτούν…»
πάλι σου απαντά ο καστοριάδης μέσω του αριστοτέλη γιατί η άμεση και όχι αυτή η καρικατούρα λεγόμενη δημοκρατία που έχουμε τώρα είναι σίγουρα πολύ καλύτερη
«Και κάτι πολύ σημαντικό από τα χείλη του Καστοριάδη ο οποίος γράφει:
«Ο Αριστοτέλης (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω οι πολιτικές ιδέες έχουν εμπνεύσει πολλές ανοησίες στους διάφορους σχολιαστές) λέει αναφερόμενος στην εποχή τους:
«Απάντων γαρ αυτόν πεποίηκεν ο δήμος κύριον, και πάντα διοικείται ψηφισμασιν και δικαστηρίοις εν οις ο δήμος έστιν ο κρατών. Και γαρ αι της βουλής κρίσεις εις τον δήμον εληλύθασιν. Και τούτο δοκούσι ποιείν ορθώς ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.
Αθηναίων Πολιτεία XLI,2
[Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σ αυτό φαινεται να χουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί]
Δοκούσιν ποιείν ορθώς: ο Αριστοτέλης ο μόνος φιλόσοφος με φρόνηση δεν λέει ότι ο λαός είναι αδιάφθορος. Πιστεύει ότι μπορεί να διαφθαρεί με τις χάριτες και με τα οφέλη (ή με τις προεκλογικές υποσχέσεις) λέει όμως ότι διαφθείρεται δυσκολότερα από τους ολίγους: ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.»
Όταν οι άνθρωποι είναι αληθινά ελεύθεροι πρώτα και κύρια νοητικά και μακριά από προκαταλήψεις φόβους και δεισιδαιμονίες και ελεύθεροι σωματικά δηλαδή χωρίς κίνδυνο να γίνουν δούλοι κυριολεκτικά τότε σύμφωνα με την Αριστοτέλεια λογική οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να είναι πολίτες δηλαδή να αποφασίζουν για το καλό της πόλης τους
Και πως γίνεται αυτό; Μετέχοντας κρίσεως και αρχής δηλαδή συμμετοχής τους στην δικαστική εξουσία και στις πολιτικές αποφάσεις
http://osr55.wordpress.com/2010/10/12/
osr, αυτά που γράφεις είναι σωστά γιατί τα είπε ο Καστοριάδης, ή επειδή σκιαγραφούν ένα άλλο σύστημα που αξιολογείς ως καλύτερο του υπάρχοντος;
Γιατί αν είναι το πρώτο, πάω πάσο.
Αν είναι το δεύτερο, θέλω κάτι άλλο στο οποίο πίστευαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: αποδείξεις.
Δεν διάβασα όλα όσα έγραψες, κι εγώ είμαι κάποιος που ψιλοασχολούμε με την πολιτική/κοινά τζε δεν πιστευκω σε τουτην τη κατηγορία να ανήκει παραπάνω που το 1% του κόσμου. Φαντάσου τι γίνεται με τον υπόλοιπο 99% που δεν ασχολούνται.
Τζείνο που εκατάλαβα είναι ότι είσαι υπερ της άμεσης δημοκρατίας, δηλαδή αντί να συνεδριάζει η βουλή κάθε Πέμπτη να συνεδρίαζουμε τζε να ψηφίζουμε ούλλοι;
Ας πούμε ότι τεχνικά γίνεται. Σε μιαν άμεση δημοκρατία θα επικρατούν οι ακραίοι. Θα συμμαχούν τζείνοι που έχουν ένα ισχυρό συμφέρον εναντίον τον υπόλοιπων που είναι αδιάφοροι. Για παράδειγμα: οι καπνιστές είναι 30%, οι φανατικοί αντικαπνιστές που θα έμπαιναν στο κόπο να ψηφίσουν εναντίον του καπνίσματος είναι 15% άρα οποιο νόμο θα ήθελαν οι καπνιστές να ψηφίσουν υπερ του καπνίσματος θα το έκαναν εις βάρος του 70%.
Άλο παράδειγμα το κυνήγι: Αν οι 50000 κυνηγοί θέλουν να ψηφίσουν νόμο να επιτρέπεται το κυνήγι ολόχρονα πολύ πιθανόν να τα καταφέρουν αφου τον παραπάνο κόσμο δεν τον κόφτει αν χαθούν οι λαοί.
Που την άλλη εγώ δεν ξέρω ποιος είναι ο Καστοριάδης…
Βρε ανίδεε, μετριότητα ήταν ο Atlee που δεν άφησε τίποτε αξιόλογο πίσω του;; Εκτός από όλα τα άλλα με τα οποία καθόρισε την πορεία της Βρετανίας για γενεές, και με τα οποία μπορεί και να διαφωνείς ιδεολογικά (αλλά ΚΑΙ η Thatcher έχει δηλώσει θαυμάστρια του Atlee), το NHS δεν είναι τίποτε το αξιόλογο;
Στούρνε.
Έναν από τους ποιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ, αξιόλογους, σοβαρούς και ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΥΣ μεταπολεμικούς πολιτικούς ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ τον παρουσιάζεις ως παράδειγμα προς αποφυγή! Με μόνη επιχειρηματολογία τα διάφορα τσιτάτα του Churchill μετά την ήττα του στις εκλογές.
Στούρνε.
«το πιο κατω απόσπασμα του καστοριάδη το υιοθετώ πλήρως και απαντά πλήρως και στους δύο σας»
εξυπακούεται ότι δεν θεωρώ σωστό κάτι απλα και μόνο επειδή το είπε ο οποιοσδήποτε όποιος και να είναι αυτός
προφανώς και από το λεκτικό που χρησιμοποίησα ότι δηλαδή υιοθετώ τα όσα λέει ο καστοριάδης στο απόσπασμα που παρέθεσα είναι κατανοητό ότι είναι επειδή τα θεωρώ και εγώ σωστά
τι εννοείς θέλεις αποδείξεις;
για ποιο πράμα; ότι η άμεση δημοκρατία των αρχαίων αθηναίων πχ ήταν καλύτερο σύστημα από το σημερινό της αστικής αντιπροσωπευτικής λεγόμενης δημοκρατίας;
«σε μιαν άμεση δημοκρατία θα επικρατούν οι ακραίοι
α συμμαχούν τζείνοι που έχουν ένα ισχυρό συμφέρον εναντίον τον υπόλοιπων που είναι αδιάφοροι. »
τι να πω………….
ο πολίτης στην αρχαία αθηναική δημοκρατία αντιδιαστέλλετο από τον ιδιώτη τον idiot τον ηλίθιο δηλαδή αυτόν που δεν ασχολείτο με τα της πόλεως με τα κοινά τα πολιτικά
αδιάφορος πολίτης δεν υπάρχει αλλά το λες αυτό επειδή
φυσικά φαντάζεσαι αυτό το σύστημα ότι θα εφαρμοστεί με τις παρούσες συνθήκες που διαμορφωσαν τους ανθρώπους που είναι οντα κοινωνικά καθορισμένα όπως είναι
η αρχαία ελληνική δημοκρατία δεν ξεπήδησε έτσι απλά μια μέρα και είπαν κάποιοι ας κάνουμε αυτό και εκείνο
έγιναν απίστευτες διεργασίες σε κοινωνικό επίπεδο, υπήρχε κουλοτύρα αμφισβήτησης πχ υπήρχε ελευθερία σκέψης για τους πολίτες παιδεία δεν υπήρχε ο φόβος εκδούλευσης πχ και λάμβαναν μέτρα για αυτό
η σεισάχθεια του κλεισθένη πχ που απαγόρευε ακριβώς αυτό το πράγμα
ακόμη και ο εξοστρακισμός στόχο είχε την προστασία από τους πλούσιους και αδίστακτους
κανείς δεν είπε ότι αυτό το σύστημα ήταν τέλειο
αλλωστε το γράφω πεντακάθαρα πιο πάνω ότι δεν είναι καν πρότυπο αυτό το σύστημα που εφαρμόστηκε
για να εφαρμοστεί η άμεση δημοκρατία υπάρχουν φυσικά κάποιες προυποθέσεις που πρέπει να πληρούνται σε σχέση με τους πολίτες
οι οποίοι για να είναι πολίτες πρέπει να είναι πχ αυτόδικοι αυτόνομοι
διάβασε πρώτα κάτι και μετά σχολιάζεις
στο βάζω και εδώ:
Πιο κάτω στην σελίδα 26 αναλύοντας το πώς ο δήμος δηλαδή οι πολίτες ασκούν την εξουσία τους λέει:
« Την ασκεί ως άμεση δημοκρατία, δηλαδή χωρίς «αντιπροσώπους» ,
Μια εκ των προυπόθεσεων λέει ο Καστοριάδης για να υπάρχει δημοκρατία είναι ο δήμος να είναι αυτόδικος
«Αυτόδικος, σημαίνει ότι τα δικά της δικαστήρια αποφασίζουν για όλες τις αμφισβητήσεις που είναι δυνατόν να προκύψουν. Πρέπει να υπογραμμιστεί στο σημείο αυτό ότι τα δικαστήρια στην Αθήνα δεν ήταν επαγγελματικά. Οι δικαστές ήταν κληρωτοί. Η ιδέα επαγγελματία δικαστή θα φαινόταν σε ένα αρχαίο έλληνα εξωφρενική.
Από τις 30.000 ενηλίκους αθηναίους κληρώνονταν κάθε χρόνο 6.000 ενδεχόμενοι δικαστές με ένα πολύπλοκο σύστημα το οποίο διαρκώς βελτιωνόταν με σκοπό να εξαλειφθεί κάθε δυνατότητα απάτης παρέμβασης ή επηρεασμού των 501, 1001 ή 1501 οι οποίοι αναλόγως της περιπτώσεως απάρτιζαν το συγκεκριμένο δικαστήριο.»
Και κάτι πολύ σημαντικό από τα χείλη του Καστοριάδη ο οποίος γράφει:
«Ο Αριστοτέλης (του οποίου ειρήσθω εν παρόδω οι πολιτικές ιδέες έχουν εμπνεύσει πολλές ανοησίες στους διάφορους σχολιαστές) λέει αναφερόμενος στην εποχή τους:
«Απάντων γαρ αυτόν πεποίηκεν ο δήμος κύριον, και πάντα διοικείται ψηφισμασιν και δικαστηρίοις εν οις ο δήμος έστιν ο κρατών. Και γαρ αι της βουλής κρίσεις εις τον δήμον εληλύθασιν. Και τούτο δοκούσι ποιείν ορθώς ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.
Αθηναίων Πολιτεία XLI,2
[Διότι ο δήμος έγινε ο ίδιος κύριος των πάντων και τα πάντα διοικεί με τα ψηφίσματα και με τα δικαστήρια όπου ο ίδιος κατέχει την εξουσία. Πράγματι και οι αποφάσεις που ήταν άλλοτε στην αρμοδιότητα της βουλής περιήλθαν στα χέρια του δήμου. Και σ αυτό φαινεται να χουνε πράξει σωστά, διότι ευκολότερα διαφθείρονται με τα κέρδη και με τις χάριτες οι ολίγοι παρά οι πολλοί]
Δοκούσιν ποιείν ορθώς: ο Αριστοτέλης ο μόνος φιλόσοφος με φρόνηση δεν λέει ότι ο λαός είναι αδιάφθορος. Πιστεύει ότι μπορεί να διαφθαρεί με τις χάριτες και με τα οφέλη (ή με τις προεκλογικές υποσχέσεις) λέει όμως ότι διαφθείρεται δυσκολότερα από τους ολίγους: ευδιαφθορώτεροι γαρ [οι] ολίγοι των πολλών εισιν και κέρδει και χάρισιν.»
Όταν οι άνθρωποι είναι αληθινά ελεύθεροι πρώτα και κύρια νοητικά και μακριά από προκαταλήψεις φόβους και δεισιδαιμονίες και ελεύθεροι σωματικά δηλαδή χωρίς κίνδυνο να γίνουν δούλοι κυριολεκτικά τότε σύμφωνα με την Αριστοτέλεια λογική οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να είναι πολίτες δηλαδή να αποφασίζουν για το καλό της πόλης τους
Και πως γίνεται αυτό; Μετέχοντας κρίσεως και αρχής δηλαδή συμμετοχής τους στην δικαστική εξουσία και στις πολιτικές αποφάσεις»
Υπήρχε συγκεκριμένη αντίληψη για το ποιο είναι και ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή ο πολίτης ως άτομο που οφείλει και μπορεί να μετέχει «κρίσεως και αρχής». (Ο Αριστοτέλης απ τον οποίο προέρχεται η φράση αυτή προτάσσει την «κρίση» δηλαδή την συμμετοχή στην δικαστική εξουσία, της «αρχής» δηλαδή της συμμετοχής στην κυβέρνηση κι αυτό γιατί στην Αθήνα του τετάρτου αιώνα στο καθεστώς που γνωρίζει και μέσα στο οποίο ζει ο ίδιος
Η δικαστική εξουσία τείνει πράγματι να γίνει η πρώτη, γιατί έχει τη δυνατότητα να επικυρώσει ή να αναιρέσει στην πράξη ακόμα και αποφάσεις της Εκκλησίας (σημείωση δική μου, εννοεί του Δήμου δηλαδή των αθηναίων πολιτών;)
Πρόκειται φυσικά για λαικά και όχι για επαγγελματικά δικαστήρια.»
και όπως πριν η ελληνική αρχαία δημοκρατία απλά είναι ένας γονιμοποιητικός σπόρος δημιουργίας
καταρχήν για ποιο λόγο πρέπει να υπάρχουν τόσο τεράστια τερατώδη κράτη ; ακόμη και στην αρχαία αθήνα υπήρχαν φυλές αν θυμάμαι ήταν 10 μετά από μια μεταρρύθμιση που έγινε από το σόλων για να λειτουργεί καλύτερα
υπήρχε εξέλιξη διαρκώς, δεν ήταν κάτι στατικό φυσικά
βελίτωση, προσαρμογή δεδομένων που θεωρούσαν ότι έπρεπε να διορθώσουν
εννοείται ότι σήμερα με την απίστευτη τεχνολογική επανάσταση στα πάντα και ιδίως του ιντερνετ η εφαρμογή της ειναι απείρως ευκολότερη
αυτό που ειναι αδιανόητο γιατί έτσι μας έμαθαν είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλο συστημα πχ από τα τεραστια κράτη που έχουμε σήμερα
γιατί πχ πρέπει να υπάρχουν κράτη 10 εκατομυριων πέντε εκατομυρίων ή 80 εκατομυρίων με μια κεντρική τάχα κυβέρνηση αντιπροσώπων
στα οποία όπως είναι σήμερα ο πολίτης δεν έχει καμιά συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων
απλά κάθε 4 ή 5 χρόνια ψηφίζει κάποιους που κάποιοι άλλοι βάλαν εκεί για να ψηφίζουν για αυτόν
μπορεί να λειτουργούν κοινότητες κάποιων χιλιιάδων ανθρώπων πχ 2000 οι οποίες να ενώνονται σε ομοσπονδίες μεγαλυτέρων κοινοτήτων και συνομοσπονδίες σε πιο μεγάλη κλίμακα
NHS,
παραδέχομαι πως ενδεχομένως να είμαι λίγο άδικος με τον Atlee. Ωστόσο, θα σημείωνα πως ακόμα και για τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του, στην ιστορία έμειναν –παραδόξως- Υπουργοί του και όχι ο ίδιος (bevin, Bevan, Henry Hall για παράδειγμα. Ακόμα και ο Jowitt άφησε περισσότερο όνομα ως άτομο που επηρέασε καταστάσεις από τον πρωθυπουργό του).
Την δήλωση της Θάτσερ, που ανέτρεψε τις τάσεις που άρχισαν με τον Atlee, την θεωρώ επιβεβλημένη για την ίδια, για πολιτικούς λόγους.
Θα επιχειρηματολογούσα (αν και πολλοί διαφωνούν, προφανώς κι εσύ) ότι τα επιτεύγματα του Atlee ήταν μάλλον επιβεβλημένα από την μεταπολεμική κατάσταση και μάλλον δεν είχε επιλογή.
Εν πάση περιπτώση, ακόμα κι αν διαφωνείς με το παράδειγμα που χρησιμοποιώ, θα με ενδιέφερε να δω τι σκέφτεσαι σχετικά με το ίδιο το επιχείρημα.
Το επιχείρημα αλλάζει εξαιτίας της στάσης σας και γίνεται το εξής:
Πως μπορούμε να προωθήσουμε άτομα που, παρόλο το χαρακτήρα τους, που δεν στηρίζεται στην αυτοπροβολή μέσω των ΜΜΕ και δεν αναλώνεται σε ατάκες, μπορούν να διαχειριστούν μεγάλες αλλαγές αποτελεσματικά. Και μάλιστα όταν αυτό το κάνουν με στυλ κυβερνητικής διαχείρισης που είναι δεκαετίες μπροστά από το περιβάλλον τους.
Αυτά που έκανε ο Atlee είχαν αντίκτυπο για δεκαετίες. Το δε NHS είναι ακόμη ίσως το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο, σε ό,τι αφορά τις υπηρεσίες at the point of delivery. Για να μην αναφερθώ στην Ινδία κλπ. Για τα υπόλοιπα μπορεί να έχετε ιδεολογικές διαφορές, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι μπορείτε να χρεώσετε στον Atlee συσσωρευμένα λάθη άλλων που οδήγησαν στην οικονομική αναγκαιότητα μερικών επιλογών της Thatcher.
Με άλλα λόγια, όταν κάποιος επιβλέπει, ωθεί, διαχειρίζεται και γίνεται καταλύτης σημαντικότατων αλλαγών, με γνώμονα το κοινό καλό και με άφθαστη σοβαρότητα, δεν τον απορρίπτεις ως μετριότητα. Και μάλιστα με το πλεονέκτημα που σου προσφέρει η χρονική απόσταση, όπως σε αυτή την περίπτωση. Γιατί; Διότι έτσι πριμοδοτείς ατακαδόρους, ακατάλληλους, πλην όμως με ¨ηγετικό¨ στυλ, πολιτικούς που είναι επιζήμιοι, ιδίως τώρα.
Η στάση σας λοιπόν, κύριε, είναι, ανάλογα με τις γνώσεις σας, τις προθέσεις σας και τον χαρακτήρα σας, επικίνδυνη ή κοντόφθαλμη ή ηλιθία ή ένα μείγμα των τριών.
Ο μόνος λόγος που σας γράφω είναι διότι, αν δεν κάνω λάθος, η άποψή σας έχει πρόσβαση σε ΜΜΕ. Για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να γράφετε με περισσότερη σκέψη και σύνεση.
Χαίρετε.
Διαφωνούμε, προφανώς, στο κατά πόσον ο Atlee «πέτυχε» όσα σημειώθηκαν κατά την θητεία του. Άποψή μου είναι πως του επιβλήθηκαν οι μεταρρυθμίσεις από τις περιστάσεις και από άλλα άτομα με επιρροή.
Θεωρώ -λόγω της επιρροής και των πράξεων άλλων πολιτικών παικτών, ανάμεσά τους και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου του Atlee- πως ο ίδιος ήταν απλός θεατής των όσων γίνονταν.
Εσύ μάλλον διαφωνείς με αυτή την εκτίμηση. Δεκτό. Αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, με το δικό της ενδιαφέρον.