Η οικονομία σήμερα βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης. Η ανοδική πορεία θα είναι μακρά, βασανιστικά αργή και επώδυνη, ενώ πολλοί είναι, ταυτόχρονα, και οι κίνδυνοι για ανατροπή του κλίματος. Κατ’ ιδίαν, σχεδόν άπαντες συμφωνούν ότι η λύση των προβλημάτων πρέπει να περάσει από την ΠΑΣΥΔΥ, αλλά ταυτόχρονα άπαντες – συμπεριλαμβανομένων και σημαντικών στελεχών του ΑΚΕΛ – βρίσκονται εν αναμονή, περιμένοντας (επιτέλους) κάποια ουσιαστική κίνηση από πλευράς Προεδρικού, το οποίο πήρε το θέμα πάνω του από τον Φεβρουάριο αλλά ακόμα δεν κινείται.

Πλέον, τα μόνιμα ελλείμματα – που αποτελούν θανατική ποινή για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και για ολόκληρη την οικονομία – απαιτούν ριζικές λύσεις, οι οποίες θα επιβληθούν από τις περιστάσεις. Ωστόσο, μέχρι να βρεθεί η πολιτική τόλμη στο Προεδρικό για να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις, οι πολιτικοί πυρήνες οφείλουν να ασκήσουν όλο και ισχυρότερη πίεση. Το ΑΚΕΛ, αν και ένας αριθμός στελεχών του είναι δυσαρεστημένα από την απραξία του Προεδρικού, δεν πρόκειται να ασκήσει πίεση, τουλάχιστον δημόσια. Από την άλλη, ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ δείχνουν αποφασισμένα να πιέσουν ώς τα άκρα, ούτως ώστε η κυβέρνηση να μην αφήσει ένα άμεσο πρόβλημα για τους επόμενους.

Την ίδια στιγμή, παρ’ όλο που τίποτα δεν πρέπει να αποσπάσει την προσοχή όλων μας από τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, οι βαθμιαίες διορθώσεις στις δομές της οικονομίας είναι ένα σημαντικό μέσο για την ενίσχυση της ανάπτυξης σε μόνιμη βάση. Οι ατέλειες στην οικονομία μας είναι πολλές, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο σοβαρές. Μια σωστή κίνηση θα ήταν η αναβίωση της Συμβουλευτικής Οικονομικής Επιτροπής, που φέτος δεν έκανε ούτε μία συνεδρία, ή ακόμα η προσαρμογή των ωραρίων στο Δημόσιο.

Ταυτόχρονα, η πρόταση που έκανε ο Αβέρωφ Νεοφύτου την περασμένη Παρασκευή για μετακίνηση των δημόσιων αργιών από τα μέσα της βδομάδας σε Δευτέρα ή Παρασκευή, αποτελεί μια από εκείνες τις κινήσεις που δεν λύνουν, ουσιαστικά, κανένα υφιστάμενο πρόβλημα, αλλά αποτελούν «βελτιωτικό μέτρο».

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να την απορρίψει κάποιος, ενώ υπάρχουν, ταυτόχρονα, πολλοί λόγοι για να τη δεχθεί. Κερδισμένοι θα είναι το Δημόσιο, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι. Με τη μετακίνηση ορισμένων αργιών (δεν μπορεί, για παράδειγμα, να μετακινηθεί η Πρωτοχρονιά) θα δημιουργηθούν επιπλέον τριήμερες αργίες. Οι εργαζόμενοι θα έχουν ουσιαστικό όφελος όσον αφορά τη σχόλη και την ψυχαγωγία, αφού θα είναι πολύ πιο αξιοποιήσιμα τα τριήμερα σε σχέση με Τρίτες, Τετάρτες ή Πέμπτες στο σπίτι.

Ακόμα, οι επιχειρήσεις θα έχουν σημαντικά οφέλη στον τρόπο λειτουργίας τους. Οι μέρες που μεσολαβούν μετατρέπονται ντε φάκτο σε ημιαργίες, με πολλές «άδειες ασθενείας», σημαντικά μειωμένη παραγωγικότητα και τη διακοπή διαδικασιών και εργασιών στο μέσο της εβδομάδας. Η πρόταση, παραδόξως, βελτιώνει τη λειτουργικότητα των επιχειρήσεων και δη εκείνων που ασχολούνται με τις υπηρεσίες.

Παρεμπιπτόντως, σημαντική προοπτική δημιουργείται και για τον εγχώριο τουρισμό, με περίπου δέκα νέα τριήμερα προς αξιοποίηση για τους Κύπριους, εκ των οποίων, δυνητικά, τα πέντε σε μη τουριστική περίοδο. Ωστόσο, για να υπάρξει αντίκρισμα, τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τους ξενοδόχους.
Οι πρώτες αντιδράσεις, πάντως, σκοντάφτουν στο γεγονός ότι η ιδέα αυτή δοκιμάζεται σε πολλές χώρες με επιτυχία. Πολλές φορές, μάλιστα, η πολιτική αυτή ακολουθείται μόνο από τις επιχειρήσεις, αυτεπάγγελτα. Κανένας δεν χάνει, όλοι κερδίζουν. Και δεν χρειάζεται να κοιμόμαστε μέχρι τις δέκα για να τιμήσουμε την 28η Οκτωβρίου.

Υπάρχει, όμως, και μια δεύτερη διάσταση στην πρόταση του κ. Νεοφύτου. Αν και η προοπτική του κόμματός του για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές παραμένει ισχυρή, εντούτοις το πρόβλημα που παρουσιάζεται, με στελέχη του ΔΗΣΥ που τηρούν ακραίες, ασόβαρες, ρατσιστικές και ξενοφοβικές στάσεις, όλο και εντείνεται. Αν δεν γίνονται σκέψεις στον ΔΗΣΥ για την πειθάρχηση κάποιων στελεχών του, που οφείλουν να επανέλθουν στον χώρο της σοβαρής, ευρωπαϊκής, φιλελεύθερης τοποθέτησης, τότε οι σκέψεις αυτές θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται.

Ο κ. Αβέρωφ, με την πρώτη του επίσημη πρόταση –ως επικεφαλής του ΔΗΣΥ επί των οικονομικών θεμάτων–, έδωσε το μήνυμα στην κυβέρνηση, στο ΔΗΚΟ, αλλά και στον ίδιο τον ΔΗΣΥ, πως η άγονη αντιπολίτευση πρέπει να σταματήσει. Ενώ κάποια στελέχη διολισθαίνουν στη μακρά και λαϊκίστικη διαδικασία των βουλευτικών, οι ηγέτες της κούρσας μπορούν – και πρέπει – να κάνουν το πρώτο βήμα.

Η πρότασή του δεν πρόκειται να λύσει κανένα απτό πρόβλημα, ούτε θα ανατρέψει την κατάσταση στην οικονομία. Μάλιστα, μπορεί κανείς να πει πως πρόκειται για «μια λύση σε αναζήτηση προβλήματος». Ωστόσο, δείχνει τον δρόμο για κινήσεις που έχουν δοκιμαστεί σε άλλες χώρες, είναι απλές, ανώδυνες, και βελτιώνουν κάπως την κατάσταση. Ακόμα, οι αντιδράσεις αποτελούν ένδειξη για το τι θα ακολουθήσει.

Σε καμία περίπτωση δεν ανατρέπεται η ανάγκη για ριζικές τομές, ούτε και η ευθύνη του ΔΗΣΥ (και των άλλων) να συνεργαστούν για αυτές τις τομές. Ωστόσο, τέτοιες κινήσεις μπορεί να είναι μια, έστω και μικρή, βελτίωση, και εάν το πολιτικό μήνυμα τελικά επαληθευτεί, μπορεί να αποτελέσει μια αρχή.
Επίσης, πρέπει να προχωρήσει το ΓΕΣΥ και να εκπονηθεί ΜΔΠ.