Οι απατεώνες πατούν και τους νόμιμους εργαζόμενους.

Στους ήχους των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ, ο τραγουδιστής της country, Johnny Paycheck τραγούδησε μέσα στη δύσκολη – οικονομικά – δεκαετία του 1970 ένα τραγούδι που, μετά από πολλές διασκευές ακόμα ζει: Take this job and shove it.

Ο Daniel Gross, ένας από τους πιο δημοφιλείς αρθρογράφους του περιοδικού Newsweek, έγραψε πρόσφατα πως, ενώ η θεωρία θέλει τους άνεργους να αναζητούν απελπισμένα εργασία, οι εταιρείες «είναι σοκαρισμένες» διότι κανένας δεν δέχεται να απασχοληθεί κάτω από κακούς όρους εργασίας και χαμηλούς μισθούς». Αναφέρει, μάλιστα, και το δεδομένο ότι, ενώ ο μέσος όρος χρόνου εργασίας ανά υπάλληλο έχει αυξηθεί, η παραγωγικότητα ανά ώρα έχει μειωθεί σημαντικά στις ΗΠΑ: Οι εργαζόμενοι δεν αποδίδουν άλλο, κάτω από τις συνεχείς πιέσεις των εργοδοτών οι οποίοι απαιτούν περισσότερα και προσφέρουν λιγότερα.

Αυτό που δεν λέει ο κ. Gross είναι πως η ανοικτή στρόφιγγα παράνομων εργατών επιτρέπει στις επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται άτομα που είναι ακόμα πιο απελπισμένα από τους ντόπιους. Αυτοί δεν έχουν ούτε κοινωνική στήριξη, ούτε πρόσβαση σε υπηρεσίες, ούτε ακόμα και την προστασία του νόμου.

Στις ΗΠΑ, αυτοί είναι κυρίως Μεξικανοί και Πορτορικανοί. Στην Κύπρο, Πακιστανοί και Σρι Λανκέζοι.

Η παράνομη απασχόληση κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, δεν αποτελεί μόνο ηθικό κενό που δείχνει το επίπεδο πολιτισμού σε μια κοινωνία. Ταυτόχρονα διαβρώνει και τις θέσεις των πιο άτυχων και χαμηλόμισθων εργαζομένων, οι οποίοι ανταγωνίζονται για μια θέση εργασίας με άτομα που μπορούν -είτε το θέλουν είτε όχι- να εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, δύσκολα ωράρια, και με χαμηλές απολαβές. Αυτοί, κάθε φορά, είναι οι εργαζόμενοι που χάνονται από θερμοπληξία.

Στις ΗΠΑ, η δικαιολογία είναι το μεγάλο μήκος των συνόρων με το Μεξικό, από όπου έρχονται οι παράνομοι εργάτες και δεν μπορεί να φρουρηθεί πλήρως. Στην Κύπρο, όμως, οι απατεώνες εκμεταλλεύονται τα κενά του νόμου και την μέχρι σήμερα αδράνεια του κράτους, το οποίο περιορίστηκε σε διασκέψεις Τύπου. Η υπουργός εργασίας, η οποία έχει δείξει -και στο παρελθόν αλλά και πολύ πρόσφατα- το ενδιαφέρον της για την πάταξη της παράνομης και αδήλωτης εργασίας, έχει ήδη προωθήσει νομοσχέδια αλλά και πολιτικές κινήσεις.

Ωστόσο, οι απατεώνες όλο και πληθαίνουν, και ενώ θέλουν να ονομάζονται πολιτισμένοι, εκμεταλλεύονται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τους ανυπεράσπιστους αλλοδαπούς οι οποίοι δεν έχουν τρόπο να προστατέψουν τον εαυτό τους. Στο κάθε κείμενο ο γράφον δεν μπορεί να αναφέρεται γενικά και αόριστα σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά στην προκειμένη υπάρχουν ονόματα και στοιχεία, τα οποία έχουν φτάσει στους πλέον αρμόδιους, και τα οποία θα οδηγήσουν, εν ευθέτω χρόνο, σε αποφασιστική δράση.

Πέρα όμως, από το ζήτημα ανθρωπιάς και το επίπεδο πολιτισμού μας, τα θέματα αυτά έχουν και σημαντικές προεκτάσεις σε όλους τους πολίτες: Στην Κύπρο σήμερα, διακυβεύεται η όλη υπόσχεση για μια «δίκαιη κοινωνία», αλλά και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες απασχολούνται οι νόμιμοι εργαζόμενοι, οι οποίοι δέχονται όλο και πιο έντονες πιέσεις από τον ανταγωνισμό που διαβρώνει τα εισοδήματα και τις συνθήκες εργασίας.

Έτσι, οι υποσχέσεις ότι οι απατεώνες θα παταχθούν με αποφασιστικό τρόπο, είναι μια γενικότερη υποχρέωση του κράτους και των αρμοδίων. Η στήλη παρακολουθεί…