Δεν είναι εύκολο να αντιδράσει κανείς νηφάλια στην «αποκάλυψη» του ρουσφετιού από τα γραφεία του ΑΚΕΛ. Σίγουρα, το email ήταν, σε κάποιες φάσεις του, τόσο κυνικό, που προκαλεί αηδία: Οι εντολές «να μην γίνει τίποτε» μέχρι να μιλήσει ο γ.γ. του κόμματος με μεγάλη εταιρεία, η ψυχρή κομπίνα «για να νιώθει υποχρεωμένος ο Καρογιάν» και η προώθηση της κυρίας Νίκης στην θέση του Αρχιτελώνη για 14 μήνες (ελέω συζύγου), δεν μπορούν να μην προκαλέσουν αντίδραση. Μάλιστα, στο τελευταίο, είναι εντυπωσιακή η καραμπόλα: η σύζυγος στελέχους του ΔΗΚΟ θα «πάει» Αρχιτελώνης για 14 μήνες και μετά θα φύγει (μετά συντάξεως και εφάπαξ) για να μπει ο αδερφός στελέχους του ΑΚΕΛ.

Ωστόσο, το κείμενο απλά επιβεβαίωσε κάτι που όλοι γνώριζαν, αν και πολλοί έχουν σοκαριστεί από το γεγονός ότι –και αποδεδειγμένα- το ρουσφέτι στην Κύπρο έχει γίνει επιστήμη. Αμήχανο, το ΑΚΕΛ αντιδρά λέγοντας πως το κείμενο αποτελεί «δηλώσεις» πολιτών και προσπαθεί να τα ρίξει σε άλλους. Οι άλλοι –που έκαναν ή και κάνουν παρόμοια αίσχη- προσπαθούν να το παίξουν αθώοι.

Πάνω από όλα, όμως, το ζήτημα δεν μπορεί να είναι πως το ΑΚΕΛ κάνει ρουσφέτι οργανωμένα. Αυτό ήταν, εξάλλου, γνωστό, και δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο κόμμα, αφού όλοι το κάνουν.

Το ζήτημα που προκύπτει είναι άλλο: Αν ο κύριος Γιώργος «φωνάζει», όπως λέει το σημείωμα, διότι απέλυσαν οι αμερικάνοι την αδερφή του από την πρεσβεία τους όπου ήταν καθαρίστρια, θεωρητικά δεν μπορεί να ευθύνεται ο ίδιος ο κ. Κυπριανού. Ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι άμοιρος ευθυνών: Δηλαδή ποιος έδωσε στον κύριο Γιώργο –και σε χιλιάδες άλλους- να καταλάβει πως δικαιούται να έχει τέτοιες απαιτήσεις από «το κόμμα»; Αν ήταν ο μόνος, καλώς. Αλλά άπαντες γνωρίζουν πως ο κύριος Γιώργος είναι ένας από ένα στρατό πολιτών που απαιτούν τέτοιες χάρες διότι έτσι έμαθαν: τα κόμματα, όχι μόνο δέχονται, αλλά και αναζητούν πελατειακές σχέσεις αυτού του είδους. Το θέμα, επομένως, με τον «κύριο Γιώργο» είναι πως αντικατοπτρίζει τις αμαρτίες ενός ολόκληρου συστήματος πελατειακών σχέσεων.

Η κυρία Νίκη, που πάει για Αρχιτελώνης είναι μια άλλη έκφανση του ίδιου συστήματος, αλλά αυτή τη φορά αφορά τους έχοντες πρόσβαση και όχι ένα απλό μέλος («δικό μας») μου φωνάζει. Σε αυτή την περίπτωση, το θέμα αφορά «εργαζόμενους» και «μισθωτούς» που έχουν προσβάσεις (αδερφό ο ένας, σύζυγο ο άλλος) και επομένως δικαίωμα να διοριστούν «με τη σειρά» για να ικανοποιηθούν όλοι. Και πάλι, το νέο ζήτημα που προέκυψε δεν είναι πως θα βολευτούν ως αρχιτελώνες, ούτε το γεγονός ότι οι υπόλοιποι θα πληρώνουμε για πάρτη τους, αλλά κάτι άλλο: ότι η ραδιουργία που στήνεται με σκοπό ο αδερφός του ενός στελέχους και η σύζυγος του άλλου να εξασφαλίσουν αύξηση συντάξεως και εφάπαξ, δεν αντιμετωπίστηκε παρά ως θέμα ρουτίνας. Δεν ήταν μια ιδιαίτερη κομπίνα αλλά μια απλή διαχείριση ενός καθημερινού ζητήματος.

Το τρίτο ζήτημα προέκυψε από τις αντιδράσεις. Οι μεν τρίτοι επιχείρησαν να αξιοποιήσουν την απογύμνωση του ΑΚΕΛ ωσάν οι ίδιοι να είναι καθαροί. Ο δεν Άντρος Κυπριανού, αντί να ντραπεί επιχείρησε να τα ρίξει σε εκείνους που τηλεφώνησαν. «Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ», είπε, λες και στο σημείωμα δεν γινόταν αναφορά σε συζήτηση του «Μιχάλη» με τον «Αντρέα», οι οποίοι έστησαν μάλιστα την κομπίνα για να τους ικανοποιήσουν όλους και να υποχρεώσουν τον κ. Κάρογιαν, ο οποίος επίσης εμπλέκεται. Και πολλοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν τους κύριους Μιχάλη και Αντρέα, οι οποίοι δεν είναι «απλοί πολίτες».

Η ντροπιαστική αλήθεια των πελατειακών σχέσεων και του νεποτισμού αντιμετωπίστηκε από τον γ.γ. με τον ίδιο τρόπο που συντάχτηκε στο σημείωμα: ωσάν να είναι φυσιολογικό ζήτημα ρουτίνας, αντί για θέμα που σε μια υγιή κοινωνία θα προκαλούσε ντροπή ή ακόμα και παραιτήσεις.

Αλλά η αθλιότητά μας ως κοινωνία δεν προκύπτει από το γεγονός ότι ανακαλύψαμε πως γίνεται ρουσφέτι. Αντίθετα, προκύπτει από το γεγονός ότι κανένας δεν αισθάνθηκε έστω και λίγη ντροπή. Και όταν λέμε κανένας, εννοούμε και τα άλλα κόμματα, αλλά και τους πολίτες που κάποτε κι αυτοί θα κάνουν το τηλέφωνό τους για να φωνάξουν.

ΥΓ: Τώρα που γνωρίζουμε και επίσημα πώς προάγονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, η ΠΑΣΥΔΥ δεν είχε τίποτα να πει. Όλοι, εξάλλου, είναι «άριστοι».