Οι πιέσεις που δέχεται η Ελλαδική οικονομία λόγω του υψηλού χρέους, έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις ανάμεσα στον λαό. Με αποκορύφωμα το προσβλητικό και άξεστο εξώφυλλο του περιοδικού focus, στο οποίο απεικονίζεται η Αφροδίτη της Μήλου να προτάσσει το μεσαίο δάκτυλο, οι Γερμανοί, που είναι κάτοχοι ενός σημαντικού μέρους του ελληνικού χρέους, έχουν δείξει πως δεν έχουν καμία διάθεση να βοηθήσουν την Ελλάδα ξεχρεώνοντας το χρέος. Προσβεβλημένοι από την άρνηση των Γερμανών, πολλοί συνάδελφοι στην Αθήνα επανέφεραν στα δημοσιεύματά τους το ζήτημα των αποζημιώσεων για την κατοχή, θεωρώντας πως η Γερμανία κάτι χρωστά στην Ελλάδα και γι’ αυτό θα πρέπει να πληρώσει.

Φυσικά, η κατοχή και οι αποζημιώσεις είναι ένα συνεχιζόμενο θέμα, και η Γερμανία θα πρέπει κάποτε, με κάποιο τρόπο, να αναγνωρίσει την μεγάλη φυσική και ψυχολογική ζημιά που έκανε στην Ελλάδα. Ωστόσο, το σημαντικότερο ζήτημα δεν είναι κατά πόσο θα μπορέσει η ελληνική οικονομία να γλιτώσει από τον γκρεμό μέσα από τις αποζημιώσεις. Κάτι τέτοιο απλά θα παρατείνει το πρόβλημα για μερικούς μήνες: το πρόβλημα δεν είναι πώς πέφτεις, αλλά πώς προσγειώνεσαι. Ενώ οι αποζημιώσεις μπορεί να αναζητηθούν ως θέμα αρχής, δεν μπορεί να αναζητηθούν ως θέμα οικονομίας. Κάτι τέτοιο απλά εκπέμπει εκείνα τα μηνύματα απελπισίας και αρχοντοχωριατισμού που προκαλούν δυσπιστία στους διεθνείς επενδυτές.

Το πιο πάνω σημείο αποτελεί και απάντηση γιατί οι πιέσεις εστιάζονται στην Ελλάδα και όχι στα άλλα μέλη του «club med των χρεών», όπως την Πορτογαλία και την Ισπανία, όπου τα οικονομικά προβλήματα είναι εξίσου σοβαρά. Το ελληνικό κράτος έχει επιδείξει την τάση να κάνει «εξυπνάδες», να ξεγελά τις αγορές (και την Ε.Ε.) με κόλπα όπως εκείνα για τα οποία κατηγορείται η Goldman Sachs και με περίεργα στατιστικά παιγνίδια.

Ακόμα, αξίζει να θυμάται κανείς πως η καγκελάριος Μέρκελ, ακόμα κι αν ήθελε, δεν θα μπορούσε να παραχωρήσει χείρα βοηθείας στην Ελλάδα. Τα συνταγματικά και νομικά κωλύματα είναι σοβαρά. Πέρα από αυτά, όμως, δεν μπορεί διότι οι εταίροι της στην συγκυβέρνηση δεν δέχονται. Έχουν πειστεί -με την συμπεριφορά που βλέπουν τα τελευταία χρόνια- πως το ελληνικό δημόσιο πολύ πιθανόν να βρεθεί ακριβώς στην ίδια θέση ξανά, εάν σήμερα την γλιτώσει. Για πολλούς, όσο άμεσα κι αν είναι τα προβλήματα για το ίδιο το ευρώ, προτιμότερο είναι να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να περάσει μέσα από το καθαρτήριο μιας βαθειάς δημοσιονομικής κρίσης και να θέσει τα του οίκου της σε τάξη. Οι εταίροι στην ΟΝΕ πιστεύουν πως αυτή είναι η καλύτερη λύση για τα προβλήματα που τους δημιουργεί η ελληνική επισφάλεια, αφού είναι και οι ίδιοι εκτεθειμένοι στις αδυναμίες ενός ασταθούς μέλους της ΟΝΕ.

Η δυστυχής πραγματικότητα είναι πως αυτό ισχύει και για την ίδια την Ελλάδα, και τους ίδιους τους Έλληνες: καλύτερα να περάσεις από το καθαρτήριο –με όλο τον ανθρώπινο πόνο που αυτό συνεπάγεται- παρά να βρεθείς λίγο πιο αργά στην κόλαση. Και φαίνεται πως ο Έλληνας πρωθυπουργός βάζει την Ελλάδα μέσα στο πραγματικά οδυνηρό καθαρτήριο που χρειάζεται. Για τους Έλληνες που υποφέρουν, ευτυχώς.

Υ.Γ.: Κι ακόμα κάτι. Ως Ελληνοκύπριος, ο γράφων αισθάνθηκε προσβεβλημένος από το απολίτιστο και μικροπρεπές εξώφυλλο του focus. Ας είναι. Για το εξώφυλλο του focus πρέπει να ντρέπεται το focus και όχι οι Έλληνες. Οι Έλληνες πρέπει, όμως, να ντρέπονται γιατί έδωσαν μια τέτοια αφορμή. Γιατί τα δημοσιονομικά ελλείμματα δεν είναι ντροπή. Το έλλειμμα αξιοπιστίας, όμως, είναι.