Με το τέλος ενός δύσκολου έτους, υπήρχαν και καλά νέα: Η κρίση, η οποία ακόμα δοκιμάζει τον πάτο στην Κύπρο, οδήγησε σχεδόν όλους τους πολιτικούς χώρους και κοινωνικούς εταίρους στην παραδοχή πως χρειάζονται σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και δη στο Δημόσιο. Μετά από μήνες αφελούς και ανεξήγητης επιμονής πως η οικονομία θα βγει «αλώβητη» από την κρίση, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανακοινώσει μέτρα. Ωστόσο, τα «μέτρα» που ανακοινώθηκαν ήταν μάλλον γενικές σκέψεις.
Πρώτα, ανακοίνωσε σειρά κινήσεων για το Δημόσιο, το οποίο όλοι οι αναλυτές δακτυλοδεικτούν ως υδροκέφαλο, σπάταλο, δαπανηρό και αναποτελεσματικό. Με την ύφεση, ο ιδιωτικός τομέας και τα νοικοκυριά αδυνατούν να σηκώσουν πλέον το βάρος και έχει καταστεί πιο ορατή η γύμνια του βασιλιά, ο οποίος χρυσοπληρώνεται. Ωστόσο, τα μέτρα τα οποία κάνουν παρέλαση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν έχουν ούτε αποφασιστεί, ούτε καν τεθεί ενώπιον της ΠΑΣΥΔΥ. Αντίθετα, ο υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε μέτρα τα οποία θα εισηγηθεί όταν θα συνομιλήσει μαζί τους. Τίποτα παραπάνω, εκτός από μία αύξηση κοντά στο 5%, που βαφτίστηκε ως «0%».

Μετά, ανακοινώθηκε πως θα παταχθεί η φοροδιαφυγή. Αυτή η στήλη επιμένει πως, δυστυχώς, όταν αναλυθούν προσεκτικά τα 22 μέτρα για τη «φοροδιαφυγή», προκύπτει πως τα πλείστα αφορούν τη νόμιμη και θεμιτή πράξη της φοροαπαλλαγής, και επομένως πρόκειται για νέους φόρους. Ακόμα, η ενίσχυση του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων (ΤΕΠ) με επιπλέον εξουσίες και με την αρμοδιότητα να λειτουργεί ως ερευνητής, αντίδικος και δικαστής ταυτόχρονα, αποτελεί υπερεξουσία και συνταγή για κακοδιαχείριση και (επιπλέον) αυθαιρεσίες από το Δημόσιο εις βάρος των πολιτών. Και, πάνω απ’ όλα, δεν λύνει προβλήματα, ούτε είναι «διαρθρωτικό» το μέτρο. Big brother.

Στη συνέχεια, ακούσαμε πως θα φορολογηθεί ο «πλούτος» των ακινήτων. Η ακίνητη περιουσία, σημειωτέον, είναι η πιο βαριά φορολογημένη μορφή «πλούτου». Ωστόσο, σε μία εποχή καθίζησης και με μοναδικό γνώμονα τον κρατικό κορβανά αντί τους πολίτες, θα αποφασίζει το κράτος πόση περιουσία είναι «λογική» και θα φορολογεί την υπόλοιπη. Με τους νέους φόρους, το κράτος θα πατήσει τους πολίτες στον λαιμό και θα αναγκάσει τους μικρομεσαίους να αποξενωθούν τις περιουσίες τους, προσφέροντάς τις σε εκείνους που μπορούν να τις αναπτύξουν. Μάλλον, μιλάμε για ξένους: Μέτρα για τους Ρώσους εκατομμυριούχους προωθεί δηλαδή η φιλολαϊκή κυβέρνηση, σε βάρος των μεσαίων στρωμάτων. Αν ήθελε, όντως, να φορολογήσει τον «πλούτο», θα αύξανε τους συντελεστές για τα εισοδήματα των πλουσίων και όχι τους βασικούς πόρους παραγωγής, τους οποίους βάφτισε «πλούτο».

Από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, προκύπτει πως ο υπουργός Οικονομικών έχει δεχθεί αφόρητες πιέσεις από το κυβερνών κόμμα, με αποτέλεσμα (σε συνδυασμό και με την ελεγχόμενη φημολογία για ανασχηματισμό) να εξαναγκαστεί σε φορολόγηση του «πλούτου» του μικρομεσαίου, αλλά όχι και σε άρμεγμα του επίχρυσου πλουτισμού, που θα άγγιζε «φιλολαϊκές» πλην εύπορες τσέπες.
Όταν το 1949 ο Τζορτζ Όργουελ έγραφε το βιβλίο «1984», μία λογοτεχνική πραγματεία για την πραγματικότητα στην κομμουνιστική «δίκαιη κοινωνία», ανέπτυξε τη φανταστική γλώσσα του newspeak. Στο μυθιστόρημα του Όργουελ, η νέα αυτή γλώσσα, σε αντίθεση με το oldspeak, γίνεται ολοένα και πιο μικρή, με την αφαίρεση λέξεων και εννοιών, με στόχο τον περιορισμό της ελεύθερης σκέψης και τη χειραγώγηση των ιδεών των πολιτών. Μάλιστα, δουλειά του ήρωα, Ουίνστον Σμιθ, είναι να αναθεωρεί τα επίσημα αρχεία με στόχο οι παλαιές ειδήσεις και αναφορές να μετατρέπονται σε κείμενα που συνάδουν με την υφιστάμενη γραμμή του Κόμματος.
Αν ο Ουίνστον ζούσε στα τέλη του 2009, θα έγραφε πως «γενναία μέτρα» και «πάγωμα των μισθών» σημαίνει: «Σκεφτόμαστε να σκεφτούμε να καταθέσουμε πρόταση και να συζητήσουμε να δούμε τι θα βγει». Για τη «φοροδιαφυγή» θα έγραφε: «Η ικανότητα των πολιτών να ξεφεύγουν από τις αυθαίρετες αποφάσεις των λειτουργών του ΤΕΠ για το πόσα χρωστά ο καθένας». Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, ο Ουίνστον θα εξηγούσε πως «πλούσιος» είναι εκείνος που τα βγάζει πέρα και «πλούτος» είναι το αμπελοχώραφο που σου άφησε ο πατέρας σου, αλλά είναι πέρα από το «λογικό» εμβαδόν που θέτει το κράτος.

Τη στιγμή που η οικονομία χρειάζεται επειγόντως τόνωση για να ενισχυθεί η ανάπτυξη, και με πολιτικό φόντο την παραδοχή της ανάγκης για ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές, οι κυβερνώντες φαίνεται να έχουν υποχρεώσει το Υπουργείο Οικονομικών σε μέτρα που ούτε δομικά δεν είναι για την οικονομία, ούτε τονώνουν την ανάπτυξη. Ο μοναδικός δείκτης που θα ενισχυθεί, θα είναι η ανεργία. Μάλιστα, οι πολύ πλούσιοι θα ξεφύγουν και πάλι από το δίχτυ, διότι «πλούσιοι» φαίνεται πως έχουν βαπτιστεί όσοι ανήκουν στα μεσαία στρώματα και οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αναπτύξουν τα ακίνητα που κληρονόμησαν. Αντίθετα, όσοι έχουν ακίνητα που αγόρασαν προς εκμετάλλευση, δεν θα επηρεαστούν σοβαρά, αφού αντέχουν.

Το κακό 2009 πήγε να κλείσει καλά με τη συναινετική στάση υπέρ διαρθρωτικών αλλαγών. Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση έμεινε στα λόγια, νίκησε η newspeak και φαίνεται ότι οδεύουμε προς «1984». Εν τω μεταξύ, σπαταλήσαμε την ευκαιρία που προσέφερε η κρίση και δεν προωθείται καμία διαρθρωτική αλλαγή ουσίας. Καλή χρονιά και γρηγορείτε!