Παραμονή πρωτοχρονιάς εντείνονται οι αντιδράσεις για τα μέτρα που παρουσίασε ο Υπουργός Οικονομικών σε κόμματα και κοινωνικούς εταίρους. Οι φωνές είναι ήδη πολύ έντονες, και ανάμεσα στους οικονομικούς παράγοντες, διακρίνεται μία φανερή ανησυχία.

Από την πλευρά του, ο Υπουργός Οικονομικών έσπευσε να καθησυχάσει πως οι νέοι φόροι, τόσο οι φανεροί όσο και οι συγκαλυμμένοι, θα αφορούν τους πλούσιους. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι οι νέες φορολογίες, ούτε καν η προσβλητική προσπάθεια από πλευράς της κυβέρνησης να μας πείσουν πως, αφού οι συντελεστές δεν θα αλλάξουν, δεν έχουν αυξηθεί οι φόροι. Η εμπιστοσύνη της οικονομίας στην κυβέρνηση έχει κλονιστεί, ίσως και ανεπανόρθωτα, κι αυτό είναι το ουσιαστικό ζήτημα μπροστά μας για το 2010.

Το πρόβλημα που έγινε πια φανερό, και που είναι πιο επικίνδυνο από την ίδια την οικονομική ύφεση, είναι η νοοτροπία που διακατέχει την κυβέρνηση. Το τελευταίο μήνα διαμορφώθηκε μία ισχυρή τάση για στήριξη μεταρρυθμίσεων που θα εξυγιάνουν την οικονομία. Όλα τα κόμματα, σχεδόν όλοι οι κοινωνικοί εταίροι, ακόμα και προσωπικότητες με πολιτική και οικονομική επιρροή, δέχτηκαν πως χωρίς μεταρρυθμίσεις, δεν πρόκειται να ανακάμψει η οικονομία, ούτε να ανακτήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει χάσει.

Αντί να εκμεταλλευτεί την μοναδική ευκαιρία να μπει στα βιβλία ιστορίας ως μεταρρυθμιστής και εκμοντερνιστής, η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει προτάσεις κενές περιεχομένου, χωρίς καμία μεταρρυθμιστική βλέψη. Η ανάγκη για στήριξη της οικονομίας και τόνωση της ανάκαμψης έχει μπει στο περιθώριο. Η ανάγκη για αναδόμηση των παθολογιών της οικονομίας έχει αντιμετωπιστεί ως θεωρητικό ζήτημα. Η ανάγκη να βοηθήσει η κυβέρνηση τα νοικοκυριά έχει θεωρηθεί δευτερεύουσα. Οι ρητορικές αναφορές σε φιλολαϊκά μέτρα έμειναν στα λόγια και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κατάσταση που βιώνει ο λαός.

Η κυβέρνηση νομίζει πως τα βοηθήματα βοηθούν τους άνεργους και δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, για να μειωθεί η ανεργία και να προστατευτεί η αξιοπρέπεια των ανέργων.

Πάνω από όλα, το πρόβλημα με τα «μέτρα» είναι πως θέτουν την κυβέρνηση πάνω από όλα, και αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως μαστό αγελάδας που θα αρμέξουν όσο μπορούν μέχρι να τον στεγνώσουν. Νομίζουν, αφελώς, πως η κίνηση να βαφτίσουν τους μικρομεσαίους «πλούσιους», θα αλλάξει κάτι. Και δεν ενδιαφέρονται εάν εν μέσω κρίσης οι μικρομεσαίοι χρειάζονται πραγματικά μέτρα για να σταθούν στα πόδια τους.

Επιτέλους, σήμερα που είναι όλη η αγορά σε κατάσταση πανικού, που άρει την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση, που εγκαταλείπει κάθε ελπίδα ότι το κράτος θα στηρίξει τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, που χάνουν οι μικροί κάθε προοπτική για το μέλλον, τώρα είναι η ώρα για σοβαρότητα. Η δεικτολαγνεία, η μανία με την οποία αναζητούνται ανακοινώσιμα ποσοστά και παραπλανητικές συγκρίσεις με άλλες χώρες, πρέπει να εγκαταλειφτεί.

Επιτέλους, σκεφτείτε –ω, κύριοι της δίκαιης κοινωνίας- τον απλό τον κόσμο που είναι απελπισμένος. Η μεγαλύτερη προσβολή είναι πως μία κυβέρνηση που σκέφτεται τον εαυτό της και τους δείκτες της και μόνο, και που έχει γονατίσει στο λαιμό του λαού, διατείνεται πως είναι φιλολαϊκή.

Αντί να έχουμε κυβέρνηση για τον λαό, μπήκε ο λαός στον βωμό των δεικτών του κράτους. Σηκώστε τον.