Ίσως να σταματήσουν τα τηλεφωνήματα μετά την έκθεση του ΔΝΤ

Η έκδοση, στις 17 Αυγούστου, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) της μελέτης του σχετικά με την πορεία της κυπριακής οικονομίας, υπό την Διαβούλευση του Άρθρου 4 του οργανισμού, μας θύμισε μια σειρά από συζητήσεις (αλλά και τηλεφωνήματα) σχετικά με την στάση που έχει τηρήσει η «Καθημερινή» όσον αφορά την πορεία της οικονομίας. Είχαμε δεχθεί παράπονα ότι η στάση μας είναι μάλλον κριτική, μέχρι και «επιθετική» απέναντι στην κυβέρνηση. Ακόμα, άρχοντες του τόπου ενοχλήθηκαν όταν είχαμε την αγένεια να ζητούμε ενημέρωση που να είναι πιο ουσιαστική από τα γενικόλογα. Η «Κ» έχει, φυσικά, χαιρετίσει αρκετές κινήσεις της κυβέρνησης. Τόσο ο «πόλεμος» που κήρυξε η Υπουργός Εργασίας, κατά της αδήλωτης εργασίας με βάση και την λογική που παρατηρείται στις Βρυξέλλες, όσο και το σημαντικότατο επίτευγμα του Υπουργού Οικονομικών όσον αφορά την έκδοση ομολόγων στη διεθνή αγορά, καλύφθηκαν με ύφος μάλλον πανηγυρικό. Αυτό, όμως δεν έγινε ως «άλλοθι» για την κριτική, αλλά διότι πιστεύουμε πως τα ΜΜΕ έχουν ευθύνη να λένε τα πράγματα όπως τα βλέπουν, χωρίς να είναι «υπέρ» ή «κατά» κανενός.
Η «Κ» έχει δυστυχώς επιβεβαιωθεί στις εκτιμήσεις της όσον αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα, την ανάπτυξη του ΑΕΠ, την ανεργία, ακόμα και τα έσοδα του κράτους. Σήμερα, με την έκδοση της έκθεσης του ΔΝΤ, επαναλαμβάνεται η κριτική που είχαμε ασκήσει σχετικά με την στόχευση των παροχών, τις σπάταλες δαπάνες, την αδικία στο συνταξιοδοτικό σύστημα, την «πρησμένη» δημόσια υπηρεσία, ακόμα και για την ανάγκη περεταίρω μεταρρυθμίσεων στο ΤΚΑ (παρά τις σημαντικές κινήσεις που ήδη έγιναν).
Όσο τα νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις μας, δεν μπορεί να θεωρείται πως η «Κ» τηρεί «άδικη» στάση, αφού αποδεικνύεται ορθή. Το ανησυχητικό, όμως, δεν είναι πως η κριτική έχει ενοχλήσει.
Η «Κ» δεν είναι επιτελείο οικονομολόγων που αναλύει στοιχεία επί στοιχείων. Μάλιστα, στο οικονομικό φύλλο δεν απασχολείται ούτε και ένας οικονομολόγος (οι «οικονομολόγοι» έχουν διδακτορικό στα οικονομικά). Βλέπουμε, όμως, τα στοιχεία, ξέρουμε λίγα μαθηματικά (και το πολυτάλαντο excel), και σε συνδυασμό με ένα πτυχίο οικονομικών, σημειώνουμε τα πασιφανή. Το ερώτημα –και το ανησυχητικό- είναι γιατί οι θεσμοί του κράτους, που έχουν και οικονομολόγους, και περισσότερα στοιχεία, και καλύτερα «κεφάλια» και καλύτερα λογισμικά, επιμένουν σε εκτιμήσεις που δεν επαληθεύονται. Ακόμα, ερωτηματικό παραμένει γιατί πολιτικοί που θα έπρεπε (θεωρητικά, λόγω πολιτικού χώρου) να επιδεικνύουν κοινωνική ευαισθησία, αντιστέκονται με τόσο απόλυτες τοποθετήσεις στην φανερή κοινωνική αδικία των πολιτικών που ακολουθούνται. Σημείο των καιρών, αποτελεί το γεγονός ότι το ΔΝΤ δείχνει μεγαλύτερες ανησυχίες για την αδικία του συνταξιοδοτικού και της ΑΤΑ από την αριστερή κυβέρνηση, η οποία παραγνωρίζοντας τον φορολογούμενο, τον μικροεπιχειρηματία και τον άνεργο, επιμένει σε «καθιερωμένους» θεσμούς και αστόχευτα μέτρα και επιμένει πως όλα βαίνουν καλώς.
Οι οικονομίες, όμως, διέπονται από «φυσικούς» κανόνες, και συνήθως έχουν ορθό και λάθος. «Αντικειμενικότητα» δεν σημαίνει τα μέσα να καλύπτουν τις δηλώσεις αξιωματούχων ασχολίαστα, αλλά να λένε τα πράγματα όπως είναι, και όχι όπως ανακοινώθηκαν.
Μάλιστα, μετά από κάθε διάψευση των εξωπραγματικών εκτιμήσεων, η κυβέρνηση δηλώνει πως έχει επαληθευτεί. Κάπου, αναπόφευκτα η «Κ» θα πέσει έξω. Μέχρι τότε, όμως, οι έχοντες την ευθύνη μάλλον θα πρέπει να δουν τα του οίκου τους, που μας αφορούν όλους.