Το επίπεδο του Παν. Κύπρου θα κρίνει την αξία των επιχειρημάτων

Η συζήτηση σχετικά με την εισδοχή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου φοιτητών με κριτήριο τις διεθνείς εξετάσεις GCE είναι ασφαλώς χρήσιμη. Οι ανησυχίες που εκφράζονται από όσους διαφωνούν, αλλά και τα επιχειρήματα όσων συμφωνούν με τις προθέσεις της Συγκλήτου, αξίζει να συζητηθούν.

Υπάρχει, όμως, ένα επιχείρημα που μόνο παράλογο μπορεί να χαρακτηριστεί. Εκφράζεται η ανησυχία ότι η ελληνική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο θα διαβρωθεί διά της παρουσίας φοιτητών που έγιναν δεκτοί στο πανεπιστήμιο με κριτήριο τις διεθνείς εξετάσεις, και δεν έχουν αποφοιτήσει από δημόσιο (ελληνόφωνο) σχολείο.

Το επιχείρημα έρχεται σε αντίθεση από τον βασικότερο στόχο που πρέπει να έχει το Πανεπιστήμιο, δηλαδή να ελκύσει όσο το δυνατόν καλύτερους φοιτητές, ερευνητές και καθηγητές. Με τον ουσιαστικό αποκλεισμό του ενός έκτου των αποφοίτων λυκείου στην Κύπρο από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, σαφώς και δεν προωθείται ο ανταγωνισμός για θέσεις ανάμεσα στους επίδοξους φοιτητές.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το επιχείρημα περί διάβρωσης της ελληνικής καταρρέει, εάν γίνει μία απλή υπόθεση: Ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι σχολή υψηλής ποιότητας.

Δεν αποφοιτούν φοιτητές από πανεπιστήμια που θεωρούνται «δύσκολα», χωρίς να γνωρίζουν καλά τη γλώσσα στην οποία διδάσκονται τα μαθήματα. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, εάν η ποιότητα της μόρφωσης, και το επίπεδο διδασκαλίας είναι υψηλά. Απτό παράδειγμα αποτελούν τα πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις ΗΠΑ και την Γαλλία. Σαφώς, υπάρχουν φοιτητές που αποφοιτούν χωρίς να «κατέχουν» καλά τη γλώσσα διδασκαλίας (Αγγλικά ή Γαλλικά), αλλά αυτό δεν συμβαίνει στα «καλά» πανεπιστήμια, υψηλού επιπέδου. Αντίθετα, από τα πανεπιστήμια στα οποία οι φοιτητές ξενυχτούν μελετώντας αντί να ξενυχτούν αφοσιωμένοι στο τάβλι, αποφοιτούν κατέχοντας τη γλώσσα διδασκαλίας σε επίπεδο που είναι αρκετές φορές καλύτερο ακόμα και από τους ντόπιους. Ο γράφων παραδέχεται ότι κατέχει την Αγγλική καλύτερα από την Ελληνική, ακριβώς εξαιτίας της μόρφωσής του στο εξωτερικό.

Ο λόγος είναι απλός: Οι διαλέξεις και συζητήσεις, αλλά και τα συγγράμματα, χαρακτηρίζονται από ένα επίπεδο γλώσσας, το οποίο οι φοιτητές είτε θα κατανοήσουν και θα χρησιμοποιήσουν είτε θα αποτύχουν στο μάθημα. Ακόμα, πολλές φορές –και ιδίως στις ΗΠΑ- απαιτείται από τους φοιτητές να επιδείξουν ότι κατέχουν τη γλώσσα διδασκαλίας μέσα από σχετική εξέταση, η οποία αποτελεί και προϋπόθεση για αποφοίτηση. Και πάλι, το επίπεδο της εν λόγω εξέτασης αντικατοπτρίζει το γενικότερο επίπεδο του πανεπιστημίου.

Οι φωνές κατά της εισδοχής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου φοιτητών με κριτήριο τις διεθνείς εξετάσεις των GCE έχουν (κάποια) σοβαρά επιχειρήματα. Η τοποθέτηση, όμως, ότι κάτι τέτοιο θα διαβρώσει το επίπεδο στο οποίο θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα ( ή το επίπεδο της ελληνικής στις εργασίες των φοιτητών) ισχύει μόνο εάν υποθέσει κανείς ότι το Πανεπιστήμιο Κύπρου είναι χαμηλού επιπέδου.

Εάν η διδασκαλία είναι υψηλού επιπέδου και οι απαιτήσεις από τους καθηγητές είναι «σκληρές», τότε δεν δικαιολογείται μια τέτοια ανησυχία. Δεν μπορεί κάποιος να αναφέρεται, ταυτόχρονα, στο «υψηλό επίπεδο» του Πανεπιστημίου Κύπρου και στην ανησυχία για το επίπεδο της γλώσσας. Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο. Το μόνο που χρειάζεται να γίνει για να εξασφαλιστεί η ποιότητα της γλώσσας σε οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο είναι να δοθεί ένα απλό μήνυμα στους φοιτητές: «Το επίπεδο γλώσσας που απαιτεί αυτή η σχολή είναι δεδομένο. Ακολουθήστε για να μην αποτύχετε».